Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

O Sobie.


czarna_Owca

Rekomendowane odpowiedzi


po burzy


zawisłe
na poręczy balkonu
życie
smakuje deszczu brodząc
palcami
w kałużach natchnienia

pod lepkością herbaty
wciąż słodki
cyjanek
okrywa jak wiatr
piersi
kalekiego mężczyzny
ze szkła

miód
skapuje wątle na
skrzydła
ćmy
ginącej w jasnym
półkolu
ludzkiej szuflady

chora
na autyzm światła
zasycham w fotelu
niema
na piękno ranionego
lustra

szczęście odeszło pustym korytarzem


PS: dzięki za przeczytanie.



Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

"pod lepkością herbaty
wciąż słodki
cyjanek
okrywa jak wiatr
piersi
kalekiego mężczyzny
ze szkła"

to mi się najbardziej podoba,
naprawdę dobre sformuowania.
chociaż spodziewałbym się, możnaby zarzucić zbytnią osobistość temu tekstowi.
eee tam, mnie to nie przeszkadza.
wręcz przeciwnie - lubię teksty pisane w 1 os. l.poj.
pozdrawiam

Sareimheinn Nevarfreyties

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...