Przeistoczenie

Przeistoczenie


rozdrażnianą oliwką wygładzać
połyskujące namiętnie szaleństwo
śladem górskiego strumienia
zawijając dyskretnie wzrokiem
delektować mrukliwe gesty
nadłamanych zakamarków
poznać ciche misterium
czarodziejskiej czułości


[reedycja / poprawienie tagów html, 29.09.2004]

Ty i tak znasz moje zdanie:)
Ciekawam bardzo jak dalej potoczą się losy poety - wojownika:)
Pozdrawiam serdecznie, agnieszka

Kai Fist Dzielny Wojowniku!


wiersz pełen zakamarków cudowności.:)
Bardzo mi się podoba ten wiersz

Ależ przeistoczenie!!

Pozdrawiam
Hania_Karpienko

delektować mrukliwe gesty

i delektować się dobrymi momentami tego ciekawego wiersza
pozdrawiam

straszny patos. może do przełknięcia, gdyby tak jeszcze było jasne, co to jest "rozdrażniana oliwka" i gdzie się kończą poszczególne myśli. bo nie bardzo wiadomo, gdzie peele kończy wygładzać, gdzie zaczyna zawijać, delektować i poznawać. w skrócie: bełkocik.

Poeta pragnie szaty niebios? pierwsze co przyszło mi na myśl.

Jak okiem sięgnąć, panuje tu chwila.
Jedna z tych ziemskich chwil
proszonych, żeby trwały.

Tak Kai, natura nas poskramnia. Ale czy potrzebujemy do tego aż wieczności? Polemizowałbym tutaj z tobą:)

W jednym się z tobą zgadzam, to zaiste prawda, że nawet szaleniec, na łonie natury odkrywa, docenia, tuli ciche misterium magii w niemagii.

seweryn