piekło

widziałam piekło

nie było tam diabłów
byli ludzie
tak ciągle zabiegani

jedni drzwi chcieli wyważać
inni leżeli na ziemi
pochłonięci przez żal

ktoś w kącie ciął się żyletką

na ziemi była krew
morze krwi
wypływającej z ludzkich oczu

i tylko jeden przystanął
padł na kolana
i wołał Boga

nagle wszystko ucichło
[sub]Tekst był edytowany przez Agata Pawlus dnia 10-01-2004 21:13.[/sub]

Pani Agato, szybciutko proszę poprawić literówki! Znalazłam dwie...
Pozdrawiam i wrócę później, j.

Pani Agato - niezły pomysł, trochę mi to przypomina "Chrystusa Miasta" Tuwima, ale tam aż roi się od diabłów i innych a u Pani ani jednego - bardzo miło się czytało i działa na wyobraźnię

pozdr. W_A_R

Wizja pesymistyczna, ale (niestety) prawdziwa.
Podobało mi się choć proponuję troszkę więcej optymizmu.
Tych na kolanach jest na pewno więcej niż jeden.

Super! Naprawdę świetny wiersz. Taki z życia wzięty, chociaż to zło to raczej bardziej rozrzedzone jest, ale w końcu to "piekło".
Jedyny mankament to:
"ochłonięci przez żal"- to mnie się nie podoba, niepotrzebnie zwalnia tempo i wprowadza w czytelnika w zamyślenie. Może to celowe? Nie wiem, jeżeli się mylę, to zwracam honor :)

Pozatym wszystko bardzo płynnie się czyta, bez zbędnych słów (poza powyższymi). Naprawdę super.

Pozdrawiam serdecznie

[sub]Tekst był edytowany przez Piotr_Sanocki dnia 09-01-2004 18:17.[/sub]

Ciekawy tekst



Pozdrawiam

Tadeusz

więc agatka pisze świetne wierszyki:P i nie muszem tego powtarzać więc nara bo masz talenciocha i tyle:P

Gdyby Pani skończyła pisać po trzech pierwszych linijkach to wiersz też by dawał do myślenia. Podoba mi się. Pozdrawiam.

Bardzo ciekawy temat i wizja - gratuluję - zaczynam być Twoim fanem ;o)