Bóg zdejmuje kapelusz

Nie mówi się o rzeczach
które same podnoszą głos
nawet jeśli Weronika zaśnie
szczurołapki nie grzeszą skutecznością

to taka osoba dla której dni
przywdziewają dziurawy kapelusz
a kiedy już sądziła że to zapalenie błony
bębenkowej nie przeminie
dziś rano znalazła zmrożone marzenie na wiosennej ławce

znasz ten park
tam dzieci przychodzą wyłowić
najlepsze chwile na lata
i to co nie można zamienić na zapomniane

nie licz ulic
to wcale nie daleko
umiemy wyłapywać tylko nagłówki
z nie swoich kolumn
sklecać pół-zdania z cudzych tragedii na podwieczorku
u kuzynek aby wywołać szok poruszenia
szybko świński żarcik wymiecie okruchy grozy
w końcu to nie nasze piwniczne gryzonie

kawowe oko łypie na tłuste pytanie
kim był ten starszy człowiek znaleziony
na zadrapanej ławce nieopodal parku

Weronika przed snem wpuszcza trochę nocy

Nie wiem co napisać, więc wiersz jest dobry :)

Wymaga głębszego przemyślania.
Jeszcze tu wrócę...

Pozdrawiam serdecznie

bardzo mi miło że wiersz zastanawia

Pozdrawiam

No i mamy perełkę ; ) już się przestraszyłem, że jesteś wyzuty z talentu a tu proszę... miłe zaskoczenie - pozdrawiam EL