to tylko sen

świt rozdziela
noc od dnia
krojąc horyzont
słońcem

sępy nocne majaki
kołują nad głową
w oczekiwaniu
na atak depresji

otwieram oczy
na zasadzie
"niechcem ale muszem"
znów trzeba wstać

spóźnionym dotykiem
usiłuję Cię odnaleźć
przerywając ciszę szelestem
pościeli pod palcami

unoszę głowę
zbierając z poduszki
bezładnie rozsypane
uniesieniem włosy

rozpalone czoło
zraszam wodą
wywołując dreszcze
wspomnienie rozkoszy

to tylko sen
[sub]Tekst był edytowany przez Anna_Maria dnia 16-01-2004 09:17.[/sub]
[sub]Tekst był edytowany przez Anna_Maria dnia 16-01-2004 14:44.[/sub]
[sub]Tekst był edytowany przez Anna_Maria dnia 16-01-2004 14:47.[/sub]
[sub]Tekst był edytowany przez Anna_Maria dnia 16-01-2004 14:50.[/sub]
[sub]Tekst był edytowany przez Anna_Maria dnia 20-01-2004 13:00.[/sub]

eh podobno to dział w którym się krytykuje a jakoś tej krytyki nie mogę się dopatrzyć i doczekać;)
rany krytykujcie ile dusza zapragnie!
może pisze tak beznadziejnie, że to nawet do skrytykowanoia się nie nadaje??
jeśli tak to też napiszcie
czasem w życiu potrzeba drogowskazów, w którą stornę iść by nie zabłądzić
serdecznie pozdrawiam
anka:)

czekanie - czekanie - może Pani Anno Mario jeszcze nikt się nie obudził - a ja lubię te poranne sny - są najciekawsze - zawsze szybko wstaję i próbuję je zapamiętać (przelać na papier) - wiersz jest super - proponuję wyróżnienie - oczywiście zabieram do ulubionych

pozdr. W_A_R

hmm... po pierwsze po godzinie wyswietlania na serwisie wiersza nie oczekuj ze oceni go wielka gromada ludzi... a co do wiersza to nie wywolal on we mnie jakichs emocji, a moze to dlatego ze o tej porze rzadko co moze je wywolac u mnie... no ale do mnie ten wiersz nie przemawia tak czy siak... to moje subiektywna ocena...

bo ten wiersz jest nijaki. z ogranej pointy ("to tylko sen") zrobiono tytuł, co jest jeszcze mniej zaskakujące. "budzi się dzień" -- zużyte. "sępy żądne padliny" -- zużyte i pretensjonalne, podobnie "przecinanie ciszy" -- nie bardzo rozumiem, jak można przeciąć szelestem, może krzykiem i by się dało. "rozsypane uniesienia" -- to chyba najczęstszy błąd w wierszach tutaj, ufizycznianie stanów psychicznych, nadawanie im cech przedmiotów. "dreszcze zwiastuny rozkoszy" -- też ograne, poza tym przez cały wiersz sie na tę rozkosz zupełnie nie zanosiło, nie bardzo wiem skąd te jej zwiastuny mają się pojawić i dlaczego. ogólnie: słabo.

panie Witoldzie - dziękuje ale czy od razu wyróżnienie??:)
Indian_Summer-szczerze??? - dzięki -ale ...
są w życiu chwile gdy w nic się nie wierzy i nic nie oczekuje
pozdrawiam
anka

panie Marcinie- zaskoczył mnie pan swoją interpretacją, nawet nie wpadłam na pomysł, że można go tak dosłownie odebrać i "skopać" ukryty sens;) ale podoba mi się pana podejście do tematu;)
i nie mam zamiaru tłumaczyć o co właściwie chodzi w tym wierszu
serdecznie pozdrawiam
anka

niestety......

Niedawno obejrzałem Sanatorium pod Klepsydrą i widzę tu analogię.....
Może w tym śnie było coś innego?
Pozdrawiam
Adam Miks

Adam -co to jeste sanatorium pod klepsydrą?
ostsnio oglądałam tylko " Piękny umysł"
wiec chyba bez analogii bo nie wiemo czympiszesz:)
tak w tym snie bylo cos innego bardzo innego:)
pozdrawiam
Panie Marcinie - jak może być ograny budzący się dzień skoro dopiero się zaczął i nie wiadomo co przyniesie??? a jeśli chce się zasnąć
i więej nie budzić??
przeciąć cisze- mozna biciem serca, chyba że się go nie ma...
rozsypane uniesienia-ufizycznienie stanów psychicznych-a jeśli potarktować to nierozerwalnie? nie można (przynajmniej ja nie potrafię) przeżywać fizycznych uniesień bez psychicznegoo zaangażowania - pozdrawiam:)
anka

panie Witoldzie:) chyba muszę się lepiej "zakamuflować";)
pozdrawiam
anka

panie Marcinie
życie też jest ograne- czy w związku z tym powinno się je zakończyć???
jeśli tak to dzięki za wskazówkę;)
miłość, ból, śmierć, polityka to wszystko jest już tak ograne jak stary jest ten świat-nie jestem zwolenniczką tworzenia dla potrzeb wyrażania uczuć i stanów emocjonalnych jakichś neologizmów bo zbyt często obserwuje jak ludzie mówiący tym samym językiem i na ten sam temat nie mogą się porozumieć. Najtrudniej jest mówić zrozumiale o rzeczach prostch bez niepotrzebnego gmatwania myśli i pojęć
pozdrawiam
anka
Ps nie jest moim zamysłem uchodzić za poetkę - dzielę się tylko moim postrzeganiem świata z innymi i jeśli to do kogoś przemawia to cieszę się - jeśli komuś obojętne - tak bywa:)
Byłoby piekielnie nudno gdyby wszyscy reagowali tak samo na pewne rzeczy i myśleli w takich samych kategoriach

otórz to panie Witoldzie -otóż to:)ale nigdy nie powiem o sobie poetka:)- bo nią nie jestem -po co naduzywać słów:)?

"czasem coś w duszy gra i szepce
lub zgrzyta łańcuchem zwątpienia
wtedy słowa cichym szelestem
w wersy i wiersze zamieniam

i idąc z uśmiech na twarzy
szczęki ściskając wytrwale
wyłamując paklce bezsilne
jak wrak osiąde na skale"

Pani Mario, wiersz bardzo mi sie podoba...obrazowy, delikatny....prosze pisać.pisać....wrócę po nastepne, a ten będzie w moich ulubionych....pozdrawiam...chmurka

dzękuję Julio-chmurko:) za mile słowa i za ulubione
pozdrawiam
anka

Anno Mario, pozdrawiam cieplutko.
Ja myślę, że to jakaś depresja. Poddawać się - nie jest jednak w Pani stylu. Tak mniemam. I proszę mi się nie stroić w szaty przypadkowego wierszoklety, gdyż wielokrotnie dowiodłaś solidności swego warsztatu literackiego i szalenie oryginalnej poetyki. Do dziś pamiętam stan błogiego uniesienia, towarzyszący wspinaczce po czreśni.
Połóż się na wznak, pluń pestką po swojemu, wysoko! Nawet gdybyś miała trafić w oko ten ślepy...

Panie Pawle odnoszę wrażenie, że mnie pan z kimś pomylił:)
wprawdzie milo sjest przeczytac tak przychylne slowa
ale ja o czeresniach nie pamietam :)
a czy to depresja czy nie... ech..l. chyba raczej zycie:)
pozdrawiam serdecznie
anka