usypianie na czas /po świetlickim/

misi i ellasarowi

do pierwszej przerwy można tak lecieć
czas spada i woda a potem znów czas
jak ludzie poubierani na opak albo kałuża
ze słońcem w domyślnej przestrzeni jak jezus

albo kawałek zająca po spotkaniu z renault
lekko jak zwykle gdy odmawia się przyjścia
zostaje tylko przejście dla lepszych kto woli paść
umarłe zające (zawsze się taki znajdzie więc pasie)

zmieniamy temat na zmianę knajpy jest już za późno
wszystko się trzyma na słowo słowo zostaje garbate
mimo fizjoterapii z dzielnym poetą w co drugiej frazie
słyszę i wierni tak odpowiadają i tak to słyszę i

wiersz rzeczywiście usypia, pojedyncze myśli, niczym nie związane, nawet synapsy mi odpały, ech, muszę się pozbierać, jeśli taką ma być współczesna poezja, trzeba z tych klocków się przebudować, wybaczcie Misiu i Ellasar, Wy pewnie to rozumiecie
z ukłonikiem i pozdrówką MN

jak jezus

albo kawałek zająca po spotkaniu z renault
- to zupełnie nie pachnie pasztetem ani innym przetworem ;)
Poza tym - dużo dobrego.
pzdr. b

Messalin, mam w zanadrzu kilka wierszy, które nie dadzą Ci się jednak tak szybko przebudować. Chowam je głęboko, bo według Tych i Tamtych są już pase.

NecRomeczku Kochany, miło i swojsko, że się odzywasz, że się wydobywasz z niejasnych dla mnie zamilczeń.
A, wiesz - widziałam zająca z podróży; widziałam zająca w podrózy, co był jak figurka w rękach boga; cały zastygły i z kołakowskim w twarzy; z rozmową z diabłem doktora Lutra w Wartburgu 1521.
Pochyliłam się, wcale nie chcąc się pochylić.
Mówiłam, wcale nie chcąc mówić. I tak zostało. Może być, że może.
Milczysz, może chcesz mnie milczeniem porazić, nic z tego, ja też umiem milczeć, lepiej od ciebie, jak chcę oczywiście, a teraz nie chcę!
A Ty patrzysz i milczysz, patrzysz i milczysz. (...)
Zwierciadło, zwierciadło rozbite!

Kurko,
Twoje milczenie więcej mi mówi, niż nasze rozmowy (w sumie: chyba jedna? pół?).
A oko czasem zwodzi, ziarnko kurzu je drażni, i zamiast widzieć - płacze, nad światem. I nad sobą?
Jeżeli wieczne słowo usłyszeć pragniesz w sobie,
To musisz przestać wprzódy słuchać czegokolwiek
(Angelus Silesius - Cherubinowy wędrowiec, ks. pierwsza, ep. 85).
pzdr. b