ść

...ść.
liść
ććśś...
wieść
ććśś...
treść
ććśś...

miło
ść.

ść jak liść, iść, jak wiele niedpowiedzianych słów, którymi bawić się uwielbiam, więc i Ty znów zamknąłeś mi usta krytyka:) finał idealnie wygrany i w tej zabawie geometrię słowa zachowujesz i słowami jak klockami się bawisz, i semantycznym prawzorcem, od którego i ja chętnie odchodzę, a któremu Ty nowych brzmień łatwo nadajesz.
Baw się Adamie, ucz się od dziecka co jeszcze zmanierowane nie jest i pięknie słowa po-tworzy:) pozdrawiam aga

to jest jak syczenie węża.

fajna zabawa, ale czy to jest wiersz?

Zapadam sie pod ziemię. Nie wiedziałem, że ktokolwiek, cokolwiek dobrego napisze o tym wierszu(?)...

Pozdrawiam

Adam

Bardzo interesujący wiersz, ciekawe zastosowanie spółgłosek "ść". Muszę jednak powiedzieć, że bardziej lubię Twoje wiersze, które niosą ze sobą przesłanie, ten nie przemawia do mnie treścią... Chociaż z drugiej strony odwołanie do miłości jest na końcu wiersza bardzo intrygujące.
Pozdrawiam bardzo serdecznie