Bez walkmana

Idę i śpiewam.
Śpiewam jak szalona,
a muzyka mi rozbrzmiewa
w muszlach uszu jak we dzwonach;
co za piękno i potęga!
Symfonia, big-beat i blues,
uszami nieba dosięgam,
chociaż śpiew nie wypływa z mych ust;
za wąskie mam gardło, za słaby mam głos,
tak wielkie tętni życie, tak bujny huczy los!
Zasłuchana, zasłuchana, zaklęta
w muzykę, w poezję, w tę pieśń,
wędruję jak trochę stuknięta,
dokąd nogi zapragną mnie nieść...

Pisk opon.
Niebieski mundurek.
Ten robot ustami porusza!
Nie słyszę: nie wolno unosić się w górę?!...
Nie słyszę, nie słyszę, co wrzeszczy ten dureń,
eksplozja muzyki zagłusza!

Kiwam głową – płacę mandat – i dalej,
właśnie w niebo zawyły organy,
włączam jeszcze ocean i fale,
huk i zrywy, i huragany,
i do rytmu biją trzy dzwony,
głucho dudnią bębnów gniewne tony,
właśnie śpiewam o wszystkich szalonych,
to pierwotna pieśń, wolna i dzika,
ponad wszystkim mnie niesie muzyka,
Poezja-Natura, człowiecza i święta,
idę niewstrzymana,
frunę rozśpiewana,
zasłuchana,
zasłuchana,
zaklęta.

Kiedyś taki zespół "Dzika Kiszka" parafrazował pewną piosenkę. Brzmiało to tak:

"Szerokimi ulicami
chodzą kołki z walkmanami"

i bardzo mi to pasuje tutaj.

nadaje sie na piosenkę....
a gwoli mandatu, to trzeba wysiąść, wsiąśc do radiowozu,podać dokumenty i dmuchać....

(mam w tym niejakie doświadczenie)

chyba, że to była szybka łapówka.

:o)

ach ta licentia poetica.....

Dzięki za przeczytanie i miły komentarz. Praktyczna rada też się przyda... ;o)))

chyba to tylko dla usmiechu?
z ukłonikiem i pozdrówką MN

Ano, uśmiech też ważny w życiu. A poza tym - wyraz afirmacji życia i muzyki. I tyle.
Ukłoniki i pozdrówko.

A kto mi powie, jak to zrobić, żeby ten wierszyk pojawił sie w moim profilu w szufladce pt. "Twoje wiersze"? Pierwszy się pojawił, a drugi nie; czy coś źle zrobiłam? O czymś zapomniałam?...

A, jeszcze jedno: wiem, jak się pisze a'propos. Celowo i żartobliwie użyłam Twoje go nicka (ale bez złośliwości).

O, współczuję; więc nie odróżniasz się zasadniczo od nieżyczliwych maszyn?... Tak, słyszałam, że jest taka choroba, a i spotykałam już wcześniej ludzi nią zakażonych... Ale to się da leczyć, głowa do góry, jeszcze możesz polubić samą siebie i cały świat ludzki! ;)))

ale ja tam siebie kocham, o mnie się nie martw

Ufff, to mi ulżyło!... ;)))