Moja dumka

kiedy mnie już nie będzie
ślij mi kwiaty do nieba
będę tęsknić jak zwykle
twojego ciepła mi trzeba

ślij mi najpierw goździki
kiedy smutek ogarnie
sam przyszyjesz guziki
zupę gotujesz marnie

wyślij też płatki róży
ucałuj każdy z osobna
twój czas bardzo się dłuży
ze mną to niepodobna

wiedz że do twojej kawy
sypać dwie cukru łyżeczki
dzień nie będzie ciekawy
konfitura kwaśna z porzeczki

kwiaty podlej w ogrodzie
mówiłeś że są moje
letnich nocy nie zapominaj
tam w zachwycie siadaliśmy
we dwoje

kiedy mnie już nie będzie
ślij mi kwiaty do nieba
będę tęsknić jak zwykle
twojego ciepła mi trzeba

ślij mi najpierw goździki
kiedy smutek ogarnie
sam przyszyjesz guziki
zupę gotujesz marnie

wyślij też płatki róży
ucałuj każdy z osobna
twój czas będzie się dłużył ---- tutaj myślę że trochę trzeba zmienić
ze mną to niepodobna

bardzo romantycznie, i nareszcie dajesz sie poznać jako kochająca żona-
pa, lemalko!Sz

Czytam. Ale narymowałaś, poczytam jeszcze...

No wiem.

Wiesz, ostatni słupek jest super. mógłby robić za cały. Pozdrawiam, Stefan.

Wierszyk z tych lekkich i nastrojowych
no i przyroda cała w kwiatach - ciepło i pachnąco.
Pozdrawiam kwieciście:))) EK

Sławo, już poprawki są naniesione.
Dziękuję /buźka.

Stefanie ,dzięki.
pozdrawiam.

Lilko, nie ma lekko, póki co trzeba słodzić tą kawę i dżem z porzeczek, co zawsze zbyt kwaśny...

wiedz że do twojej kawy
sypać dwie cukru łyżeczki
dzień będzie nieciekawy konfitura kwaśna z porzeczki

i końcówka coś mi zgrzyta, ale jeszcze pomyślę, bo to może mi cos w głowie...;)

wierszyk uroczy:)
buziaki!!!

i_e dziękuję za koment.Chciałam wyrazić tesknotę prostymi słowami.
To taka próba bez metafor,nie wiem czy udana.
Pozdrawim serdecznie.

Dziękuję za dobre słowa.
Miłego dnia:)

Ewo,w ostatniej też naniosłam małe poprawki:)))))))))