niewiasta

niczym dym w zamkniętym szczelnie pomieszczeniu
zasnęła
z tym ulubionym naszyjnikiem z drobnych korali
a każdy z jego ogniw niósł prośbę o miłość
w powietrze słów
czyhając choćby na szparkę, w której mogłaby rozprostować kości

kochliwa jest – rzec można patrząc w jej oczy
skóra napięta na komplementy, złożone ręce
w odbiciu swym szuka - być może szlachetnych rys
jeden ją utuli...

ten za rogiem - kochanek
w jej czuciu
dawca największych orgazmów

zawsze na palca skinienie
choć nie tknął

bo taka jego wola
gotowa rozłożyć się niekoniecznie udami
by brał z ziemi bez własnego szczytowania

nie ma wierniejszej, temu, który pozwala kobiecej cnocie
być powtarzalną

puenta świetna - ale dochodzisz do niej jakąś szarpana formą:), może mniej słów - moze wyrzucić te niepotzrebne - nie niosące treści np:"z tym" "byc może" "w jej czuciu" itp.

no i teytuł jakis taki bogobojny - nie pasi chyba
ale puenta "w porzo":P

pozdr

Powtarzalność w cnocie....... myślę nad tym i dobrze, ciekawe....


"w jej czuciu" - generalnie całość jest o jej subiektywności więc to rzeczywiście nie wnosi...
"w powietrze słów" - tego może rzeczywiście z dużo, bo wołanie o miłość jest na tyle silne, że może iść gdzie chce, w powietrze, w przestrzeń, do sumień, między ludzi, w serca itd....


ale
:"z tym" i "byc może" - to podkreśla jakieś jej niedookreślenie i emocjonalność, coś o "niej" mówi...

"Z tym" - przywiązanie do drobiazgu jak naszyjnik, (kobiece, ale nie typowe)
"być może szlachetnych rys" też jakieś zatrzymanie, i unikanie jaskrawych sądów...



;o)