trzecia pięć dnia

krępy las
dudni
stołem

w zemście
nożyczki upadłe
biją w nadgarstki
krew szaleje
na podłodze

trzęsienie
płynie pod stopy
i znów
tnie palce
co dzień

[sub]Tekst był edytowany przez Adam Szadkowski dnia 17-12-2003 23:16.[/sub]

rozsmieszyles mnie pan...
to sie nadaje na przyklad - jak wierszy sie pisac nie powinno...

ja bym sie na panskim miejscu wstydzil... za to owo powyzej...
bo slyszalem, ze pan juz poeta sie zwiesz... a tu z poety ani ani...

Przykład jak pisać, by się postawić w piedestale manipulatora...
Powiem tylko, jeśli tak, to robisz to bardzo dobrze, może tylko 7 i 8 wers trochę mi przeszkadzają, jednak cała reszta w kontekście prób i błędów:) - wiesz o czym piszę, są jak zwykle dopracowane.
Ileż to razy byłam na podłodze? Nie pamiętam, bo przestałam już liczyć.
Adam, jedno tylko, uważaj na te konstrukcje, byś nie popadł w manierę ich budowania za wszelką cenę, pozdrawiam, agnieszka

Przykład jak pisać, by się postawić w piedestale manipulatora...
Powiem tylko, jeśli tak, to robisz to bardzo dobrze, może tylko 7 i 8 wers trochę mi przeszkadzają, jednak cała reszta w kontekście prób i błędów:) - wiesz o czym piszę, są jak zwykle dopracowane.
Ileż to razy byłam na podłodze? Nie pamiętam, bo przestałam już liczyć.
Adam, jedno tylko, uważaj na te konstrukcje, byś nie popadł w manierę ich budowania za wszelką cenę, pozdrawiam, agnieszka

krótka, treściwa forma ukazująca codzienną, wewnętrzną walkę z samym sobą (to mój subiektywizm)...

Piotr Mogri

Jakoś nie mogę się oswoić z tym wierszem.
Hmm
"krew szaleje na podłodze" przywołuje mi na myśl scenę
z horroru.
Może jeszcze kilka razy przeczytam i będę w stanie go strawić.
A moze nie tym razem ??

DZiuńka

Peace

Dawno nie komentowałem, bo głupio pisać wciąż to samo.

Zakochałem się w metaforze "krępy las dudni sotłem" - muszę to przyznać: wspaniała.

A jeżeli miałbym się do czegoś przyczepić, to do tej krwi szalejącej na podłodze. Wierzę, że Pana stać byłoby na zastąpeienie tych wersów, na coś bliskoznacznego, ale mniej dosłownego.

No i zakończenie. Fenomenalne.

I tak wyszło, prawie "to co zwykle", czyli: Pana wiersze czyta się bardzo przyjemnie i zapamiętuje z rozkoszą.

Gratuluję.

s.m.

a ja nie komentuję ani treści, ani formy-poprostu czytam a jeśli mi się to podoba co czytam czemu mam o tym nie napisać??
serdecznie pozdrawiam:)
a wiersz idzie do ulubionych