Studnia

Wolna wola na dnie studni
Jeśli masz siły
Możesz spróbować
Lecz ja…

Prześlizguję się przez kolejne cholerne słońce
Z myślą że może to będzie już koniec
Lecz świat nadal płonie
W nieuleczalnej chorobie
Ani jednego słowa przepraszam
Ani jednej cholernej łzy
Pochodzącej od ludzkiej istoty

Odcinam kupony
Od nadziei
Żadnego zdrowego pomysłu
Nie słyszałem od dawna

Nie obchodzi mnie Twoja prawda
W każdym innym świetle jest nic nie warta
Nie interesujesz mnie Ty
Twoje ideały

Po prostu chcę przeżyć moje życie
I już nie myśleć
Nie chcę zwariować
Bardziej niż można.

To jest to! Naprawdę wiem co czułeś pisząc ten wiersz. To dopełnienie pewnego stanu człowieka, który zwie się "załamaniem". Dziwny zbieg okoliczności, tak jakbyś wiedział co czuję :/
Naprawdę super! Nazwałeś po imieniu to od czego ludzkość szuka ucieczki. Ale jestem żywym przykładem tego, że nigdy się od niego nie uwolni.

Pozdrawiam serdecznie

Bardzo dobry wiersz...aż miło się czyta
a trzy pierwsze wersy mnie zachwyciły
pozdrówki

To może i ja się wtrącę- podoba mi się,i tak jak Poprzedniczce-najbardziej początek. Pozdrawiam.

Dziękuję Wam bardzo, widzę , że udało mi się osiągnąć mój zamysł...

Pozdrawiam