horacy

Wybudował sobie pomnik, co był mocny i trwały,
na swe czasy i inne – dla pochwały swej chwały.
Nie uznawał piramid, ni pamiątek po królach,
lecz arkana na temat swego ega na górach.
Marzył mu się Kapitol oraz Olimp w ferworze
białych piórek łabędzich na łysinie swej (Boże…!).
Sobie roił się władcą, co zwierzchników nie miewa,
co z niziny się podniósł i wczołgał do nieba.
Melpomenie się modlił mrużąc oczka fałszywie
i w pęki złotych laurów stroił marną grzywę.
Lecz zapomniał jedynie: acz i czas sobie płynie,
i że zniknie nieborak w zapomnienia padlinie.
Teksty się pogubiły a uczniowie obśmiali,
i pozostał jedynie ten mój wierszyk nieśmiały…




1996


[sub]Tekst był edytowany przez magda dnia 12-12-2003 03:27.[/sub]

1. ładne
2. nie wiem czy można odmieniać "ego"
3. w ostatniej zwrotce proponowałbym "...ten wierszyk nieśmiały..."

pozdr. W_A_R
ps. w ogóle zabieram do ulubionych

Dobre i jakże uniwersalne...

Pozdrawiam

Tadeusz

Siwtny te wiersz.Bardzo fajna forma.Plynnie sie czyta.I rymy niebanalne..POzatym tresc i zakonczenie wyborne..
POzdrawiam

Dziękuję wszystkim za komentarze :)
Wygrzebałam ten wierszyk robiąc świąteczne porządki. Napisałam go kiedyś zamiast klasówki z polskiego. Oblałam :) Pani nie znała się na żartach albo - nie zgodziła się z moją interpretacją jakże poważnego utworu poważnego autora :)
Wiem, są niedociągnięcia, ale nie będę ich ruszać, niech sobie będą w całości jako pamiątka po beztroskim świecie piętnastolatki :)))

pozdrawiam
m.

ciekawy utwór, gładko i płynnie przebiega się przez poszczególne wersy, ale nie pasuje mi "ega"...

ego, radio, patio... raczej odmieniać sie nie powinno...

pozdrawiam
Piotr Mogri