Tendencje

rzeczy mają tendencję do rozpadania się
w ciszy. zazwyczaj wyczekujemy
trzasku. stanowi dowód na budzenie
życia. nawet gdy spokój tak naprawdę
jest. nie do zniesienia najdrobniejsze
ślady. pozostawione na przeszłych klamkach
w bramie. raju do którego chcemy
powrócić. nie zważamy na tamten
wstyd. od dawna zmniejszał swoje objawy.

Moim zdaniem przesyt przerzutni, ale to jedyna wada.
Pozdr.

Dziekuje za przeczytanie:))

Panie Mirosławie ten wiersz miał być pełen przerzutni. Takie wiersze są może w odbiorze "cięższe", ale jest to pewien styl.Chociaż przyznam, że to próba zmierzenia się z taką formą, a to wcale nie jest takie łatwe, by wiersz miał treść, coś do przekazania ale i to co pozostaje już w gestiii czytelnika:)) czyli czy cos zostanei chopciaż jedna myśl na potem, po przeczytaniu.


Pani Seweryno dziekuję, tak... z tym wstydem to różnie bywa, ale jakoś podświadomie próbujemy dążyć do "swojego raju" pomimo pewnych po drodze występków.

Dziekuje jezscze raz za czas na przeczytanie.
Pozdrawiam
BM

Jedyne sensowne
uzasadnienie użycia takiego
stylu mogę znaleźć w
pierwszym i
1/3 drugiego wersu.
Nawiasem mówiąc użycie tych przerzutni skojarzyło mi się z Wiolettą Sz.
poz
dr
awiam

To tylko próba zmierzenia sie z takim stylem i napewno nie jest to idealny wiersz a jeżeli chodzi kierowanie sie kimkolwiek to akurat wiersz był pisany po leciutkim wpływem Pani Joanny Mueller.
Pozdrawiam
BM