Lody waniliowe

Tak latać, tak szybować,
tak kochać, tak całować.
Tak leżeć wespół z Tobą
na lekkich chmurach,
wtapiać wspólne szczęście
w anielskie pióra.
oglądać pejzaże poskładane
z boskich uśmiechów,
malować łzy ptaków,
drwić z ludzkich grzechów.
Czuć siłę wiatru w dole, na ziemi
i jego spokój tu, na górze,
gdzie leżymy my-
podmuchem wiatru upojeni.
Dzielić się kroplami deszczu z Tobą, ukochany,
z płatków śniegu,
które nigdy na ziemię nie spadną,
lepić senne bałwany.
Mówić o sprawach tak nam bliskich, intymnych.
Błąkać się wśród pomieszanych myśli,
tych grzesznych i tych niewinnych.

A tego wszystkiego doświadczać w ramionach,
u Ciebie,
bo każda chwila spędzona z Tobą,
to chwila spędzona w niebie.

czyta sie lekko, płynnie... bardzo ladny moim zdaniem. niektore rymy nie sa najlepsze, ale wiersz i tak jest dobry jako calosc.
no coz chyba mi sie podoba... ;)))))

A tego wszystkiego doświadczać w ramionach,
u Ciebie,
bo każda chwila spędzona z Tobą,
to chwila spędzona w niebie.


ta czesc jest niepotrzebna, psuje cały wiersz i sprawia że jest za słodki( choć i tak już jest słodki).

Wiersz nie ma wogole rytmu.. mimo to jest coś w nim co mi się podoba..

Raczej przeciętny. Nie odnalazłem w tym utworze nic co by mnie porwało, urzekło.
pozdrowionka

Nie zauwazylam w ogóle, ze ktos dodal swój komentarz, bo przez dlugi czas bylo przy tym wierszu pusto...Milo mi, ze zajrzeliscie tutaj.
No cóz, wiersz ten jest z okresu, kiedy bylam zakochana i to jest glowny powód tego zaslodzenia, ktore - na szczescie - do dzis nie zniklo:))
Pozdrawiam Was cieplo, MM