Do Małgorzaty

Wyobraź sobie,
My znamy się,
Lecz nie wiem czy kochamy.
Nie, chyba nie.
Popatrz, rozmawiamy,
ale tak naprawde nie wiemy o naszym istnieniu.
Więc nie znamy się.
Jakie to jest dziwne,
Niedługo rozstaniemy się,
Spójż, jesteśmy jak drzewa oliwne.
Bo jesteśmy same.
My takie inne,
My same,
Popatrz, nie rozstajemy się,
Zauważyłaś? my umieramy.
A jednak jesteśmy takie same.
Przepraszam myliłam się.

Troszkę przegadany. Nie ma rytmu i czyta się go bardzo nierówno. Jeśli zrobiłaś to specjalnie to ja nie łapię czemu...


Adam

Nie widze w tym wierszu zamierzeń autora tekstu( jestem przekonana że były, nic nie powstaje z przypadku), ale całość tworzy taką nielogiczną myśl(przynajmniej dla mnie czytającego). Nie dostrzegalne są także emocje.Przykro mi,ale wierszyk nie przypadł mi do gustu.

Ale pisz, pisz pozwól myślą sie rozwinąć
Pozdrawiam serdecznie

hmmm mi też jakoś nie przypadł do gustu... a poza tym po kolejnym przeczytaniu nie rozumiem w czym mogłaś się mylić...?

Fu! Nie podoba mi się. O co Ci chodzi? Takie to nielogiczne i jakies byle jakie