Maki

pamiętam dzień
gdy po raz pierwszy
skradłam ich kruchość
przez okno tramwaju

renoir
wbity pomiędzy
tory a ulicę

sanktuarium koloru
nowotwór w ciele
cywilizacji

resekcja nastąpiła szybko

szkoda
że nie pamiętam dnia
gdy widziałam je
po raz ostatni

tamet niby prosty, ale nie dokońca. Piekna wizja. Jakby bajkowa. tak żadko dostrzegamy cos takiego. (maki mam na mysli)

Bardzo mi się podoba! Mało utworów dostaje taki komentarz odemnie. Jest to coś świerzego na co długo czekałem. Bardzo dobry debiut. Fajnie by było, gdyby Pani nas uraczyła kolejnymi i .......uzupełniła Swoje publiczne dane, byśmy cokolwiek wiedzieli o Pani. Może chociaż gg??


Adam

Masz na myśli komentarz o wtórności? Nie bardzo wiem, o co Ci chodzi - nie otrzymałam żadnych wyjaśnień co do Twoich zarzutów.

Wiem. Źle.

Masz rację, zwłaszcza, ze ten kierunek zmierza ku brakowi logiki.

A mi się ten wiersz podoba. pozdrawiam

Mi też się bardzo podoba - już wczoraj chciałam napisałam komentarz,ale gdzieś go wcięło!! Dla mnie wiersz jest genialny x 2. Bogate słownictwo, ciekawa tematyka i rewelacyjne zakończenie! Gratuluję!