życia zwoje

w labiryntach sztuki życia
lunatykujemy
nagarbiamy błędów zwoje
bez końca pragniemy

dotykamy po omacku
wyciągnięte dłonie
jak ćmy w ogniu się spalamy
przegrywamy boje

poorana droga szczęścia
gwiazd też odrobina
unosimy głowę w chmury
bez końca iskrzymy

"(...)my(...)"? - skąd ta pewność? Raczej nie do przyjęcia jest formuła tego wiersza. Temat postrzegany subiektywnie z przekazem "my ludzie jestesmy tacy sami" - nie podoba mi się.

Adam

Sewerynko ! Wiersz mily ale troche nieskladny i koncowka jakas....takas.....I ja tez uwazam,ze kazdy powinien przemawiac w swoim imieniu a nie w imieniu nas wszystkich.Pozdrawiam serdecznie.

Ale tacy wlasnie jestesmy, i nie zmieni tego rowniez Pana indywidualizm, Panie Adamie.

Adasiu, zdadzam się z Tobą, że nie można wszystkiego podkreslić grubą krechą,bo każdy z nas jest zupełnie inną osobą, ale przy założeniu, że jest to zwrot do statystycznego odsetka - formę "MY" można tu podarować..zresztą każdy człowiek błądzi, szuka jakiegoś celu w życiu, a po porażkach i dotknięci nieszczęściem musimy życ dalej i o to tu chodzi..

Pozdr.

Zupełnie inaczej to wszystko widzę i nie odpowiem Pani - "nie jesteśmy tacy, jak pisze Pani Seweryna", lecz powiem: ja taki nie jestem i nic do tego nie ma mój indywidualizm.

Adam

I tak trzymac oyey!Ale moze lagodniej?Moze troszke subtelniej?A moze masz racje,moze tak trzeba.POdrowinski

nie zatrzymuję się na dłużej przy tym wierszu ponieważ:

1. niespecjalnie przemawia do mnie liczba mnoga (my), nie czuję, żeby to było w moim imieniu,nieco patetycznie tu, bardziej przemawia mnie mówienie w swoim imieniu.
2. głosno czyta się ten tekst dość nieszczególnie.
3. widać wyraźnie pewne "wyświechtane" w poezji zwroty, np.: wyciągnięte dłonie, ćmy w ogniu, głowa w chmurach.
4. dziwne "nagarbiamy" - a to co?

pozdrawiam

Sekundę, sekundę, nie tak ostro! Ja to odebrałam jako zwrot do osoby, z któą przeżyło się całe życie, zna sie ją na wylot i ma się z nią wiele cech wspólnych. Takie westchnięcie nad tym, co było, co jest, nad drogą, którą się przeszło razem... Skad to przekonanie, że jest to skierowane do szerszego grona? To dopiero jest megalomania!
Mi się podoba (przy takim założeniu). Pozdrawiam, j.

...niewątpliwie jest to przesłanie do osoby którą zna się całe życie...

niewątpliwie nie wszyscy potrafią zrozumieć
ja potrafię
mężatka z 15-letnim stażem
"po omacku"

Pięknie dziękuję
I.

wiersz bardzo mi sie podoba...Ladna kompozycja..Tylko mi cos w trzeciej strofie zgrzyta..Nie wiem co..

Pani Seweryno ratunku!!!! a gdzie
"...ech
wietrze wiej
czarowny ton
skrzypki grajcie molowo
precz myśli zła
demony hej
zatańczmy odlotowo"

Wiersz jest smutno-smutnisty, ale jak większość pani wierszy, nieuduszony duchowością przekazu

:) Pozdrawiam Kasia

Czytajac mialam wrazenie ze kazdy wers jest odciety nozem od drugiego. Czy to zabieg celowy? Jesli tak to po co jaki chcialas efekt uzyskac?? Teamt ciekawy! Pozdrawiam! Dee.