***(grenlandia rozpuszcza się)

grenlandia rozpuszcza się
o pierś

na biodrze czarodziejki
stygną ostatnie lody tego lata

wanilia
kłania się
w krawędź
kruchego klifu

marudzi słodko
- chce jeszcze
-
chcę

Kiedy przeczytałam ten wiersz zrozumiałam jedno, masz niepowtarzalne wyczucie słowa i to co piszesz jest ...boli, cieszy....takie właśnie, forma pozwalająca wejśc w tekst i go odczuć, ja jej nie mam, dlatego właśnie teraz i w tym poście żegnam wszystkich na portalu na czas nie wiem jaki, może na nigdy, a może kiedyś i pozdrawiam serdecznie
agnieszka

Powiem tylko tyle, jeśli nie najpiękniejszy to jeden z najpiękniejszych jakie czytałem.

Taaa...
Masz talent, ale pewnie o tym wiesz.
Widzę także, że uda zastąpiłeś biodrem :))) Mądre posunięcie...
Pozdr.

Zgadzam sie z resztą-czytając Pana wiersze można mieć kompleksy!!!Ma Pan talent.Piekny erotyk.Porywam do ulubionych:))

Zgadzam sie z resztą-czytając Pana wiersze można mieć kompleksy!!!Ma Pan talent.Piekny erotyk.Porywam do ulubionych:))

Obserwuję od pewnego czasu pewną tak delikatnie akcentowaną miękkość w Pańskich wierszach, zmysłowość sygnalizowaną czasem tylko jednym słowem.
Choć nie wszystkie teksty trafiają do mnie, nie sposób przemilczć, że jest to DUŻA POEZJA.
Ten znakomity,
pozdrawiam - Mirka

od razu cieplej.
najs...

Ach ta wanilia..Wiesz co mi sie spodoba:)

:)
uroczy wiersz,
miękko się płynie po jego wersach.

serdecznie pozdrawiam
Natalia

ładnie podziałał na zmysły, i to tyle co mam do powiedzenia,

Pozdrawiam,
Kai Fist

wanilia
kłania się
w krawędź
kruchego klifu

ten fragment(!!!!!)
Panie Adamie NO!Tak Trzymać

Bardzo dobry , świetny.

Już widzę , że czeka mnie jeszcze długa droga.

To za mało, że napiszę: wiersz mnie urzekł... ale nie wiem co jeszcze naisać. O twoich utworach napisałam już chyba wszystko, co się tylko da. Tak trzymaj :) Pozdrawiam :)