Świat

Widzę świat, Jego dzieło,
On za nas w mękach swego ducha wyzionął.
"Wybacz im, bo niewiedzą co czynią,"
Echo przeszłości niesie, jej duch zapomniany.
Piękne gwiazdy płaczą swoim światłem, ciesząc nasze oczy.
A czas umyka stale, biegnąc ku wieczności,
Sumuje mnogość chwil dobrych i smutku,
Których losy świata nam obraz malują,
Wielkich ludzkich odkryć i zła, wojen skutków.

Pomijam błąd i chcę wierzyć, że to wina ograniczonej działalności klawisza "spacja", spowodowanej drobinkami pokarmów. może herbatka?
albo warsztat, albo początki.
w tej formie i z tymi pseudofilozoficznymi zrywami nie nadaje się do niczego.
dlaczego w ostatnim wersie przeczytałem "wojen sutków"? to daje do myślenia. ten rym ni z gruszki, ni z pietruszki.

Och! wróciła 'prawdziwa poezja'. I że to tak na trzeźwo tym razem poszło?

Tylko - tylko skąd w autorze tyle sadyzmu?!!!
Cieszyć się z czyjegoś płaczu, a niechby i gwiazd?!
dyg, dyg
b

i tu i tam bym powiedziała, że słabo, a tu powinnam napisać bardziej słabo, ale nie da się:)
masło maślane , w sumie jak wiersz.
pozdrawiam
Reginka

a miałaś się umyć i iść gdzieś - nie szkoda Ci czasu na tekiecoś? ;P
dyg
b
PS. A co tu słabo?, a co tu maślane? - konkrety kobieto, wiesz, że zadymianie niczego nie daje - liczą się tylko gołe fakty! ;D

tu nie jest słabo;
mnie jest słabo!

Piękneee! Aż łezka w oku się zakręciła ;)

"On za nas w mękach swego ducha wyzionął." - to jest boskie! Interpunkcja, że palce lizać. Kropka na końcu wersu, ale w środku ani przecinka. Hmmm widać nie każdy potrafi uważać na j. polskim ;)

A rymy genialne. Na pielgrzymkę z tym wierszem!!!


Pozdrawiam serdecznie

Nie znacie się na sztuce przez duże "S".

panie Włodzimierzu.; święta prawda, nie znamy się;
ale jedno nas pociesza - autor też nie;
taka kolektywna niedola - zawszeć raźniej!