horyzonty

Z mojego okna widać szarość
Panny na wysokich szpilkach
delikatnie dziurawią zgniłe liście

z mojego okna nie widać nic
wielkie słupy ciemnych miejsc
tam każdy dom posiada
nie-koniecznie własny kat

z mojego okna spadają ludzie
zatrzymują się na każdym z pięter
wpatrują się we własne szklane odbicia

z mojego okna wychyla się uczucie
woła za kimś
kto i tak nie usłyszy

moje okno jest przeważnie zamknięte
brudne i zasłonięte

ktoś zapukał do mojego okna
lecz to nie jest moje okno.

wiersz byłby całkie dobry,
gdyby tego 'mojego okna' nie było tak dużo, szczególnie pod koniec -
ostatnie dwa wersy psują efekt,

Pozdrawiam,
Kai Fist

Wiersz bardzo ładny, ale tak jak już Kai wspomniał za dużo "mojego okna" - wszytsko psuje. Chociaż i tak jest ładny. Gratuluję efektu ! ;)

Pozdrawiam serdecznie

'moje okno' jest tu bardzo cenne i powtorzenia sa zamierzone.