Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki
Wesprzyj Polski Portal Literacki i wyłącz reklamy

stroboskopowo


Mirosław_Serocki

Rekomendowane odpowiedzi

czas już siadać przy stole
kolacja przetykana blaskiem
skurczonych świec gromnicznych
nad lasem burza gada głośno
szemrze piaskiem po szybach
od południowej strony

promiennie szczerbaty
talerzyk zgrzyta z widelcem
przypalone kotlety i plecy
ciężko złapać oddech
krtań przyduszając krawatem
prawy but ląduje między stopami

rozkołysz biodrami stół
sztorm złap wpół
chybotliwymi nozdrzami
okno pod naporem
wiatru otwiera podwoje
szklanka o szklankę dzwoni

stroboskopowo strzelają błyskawice
za murem pod krzyżami
umarli przemoczeni
od zachodu słońca
dyskretnie odwracają wzrok






[sub]Tekst był edytowany przez Mirosław Serocki dnia 19-11-2003 09:23.[/sub]

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Mirku, wiersz bardzo erotyczny, bardzo sugestywny. Jest kilka małych usterek (np. nadmiarowe IMO: "koniecznie", "przez przypadek", "dawno" i chyba całe dwa ostatnie wersy, sprawiające wrażenie jakby były doklejone na siłę, dla zachowania równej ilości wersów w strofach :) But faktycznie dość niezręczny :) Jest kilka ładnych metafor (burza szemrząca piaskiem po szybach, kolacja przetykana blaskiem, łapanie sztormu wpół, stroboskopy błyskawic). Świetni są ci dyskretni zmarli i na nich zakończyłabym wiersz. Ogólnie - bardzo miła impresja. Po drobnej kosmetyce będzie to jeden z lepszych wierszy, jakie tu ostatnio czytałam.
pozdrawiam

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...