***Bar Wieczność***

przy butelce wódki
w barze wieczność
siedzą zagubione twarze,
w szklance goryczy
topiąc wspomnienia i smutek życia.
w barze wieczność
przy nie kończącej się kawie
giną we wrzawie szeptu słowa,
a zgiełk porywa rozgrzane myśli
studząc je w krople-łzy lodowate
cicho ginące pod nogami,
i drętwota, wróg odwieczny
za wygraną nie daje
gdy przed barem wieczność
kolejny staje szary autobus
z szarymi pasażerami.
i znów wdzięczy się kufel piwa
bo wie że dusze nowe
wejdą w wieczny przystanek
w tym barze i zapomną
gdzie są i przestaną szukać
swego przeznaczenia

interesujący....
mnie się podoba...nawet bardzo... :)

Serdecznie pozdrawiam
Natalia

a ja widziałam w tv taki film, właśnie o takim barze "Wieczność". Leciał ze dwa razy.Poszperaj w gazetach. Może tak Ci utkwił, że uznałeś za swoje przemyślenia lub sen ? Ja też go pamiętam, za ladą stał bardzo dziwny jegomość. Wchodząc zmieniałeś otoczenie, czas swój. Film niepokoił, to fakt.