Bez tytułu ...

Szukałam siebie;
w szafie,
pod łóżkiem,
w piwnicy...

Znalazłam wiele:
kurz,
złamane serce,
zgniłe marzenia...

Nigdzie nie było
człowieka.

[sub]Tekst był edytowany przez Luthien_Alcarin dnia 21-12-2003 12:37.[/sub]
[sub]Tekst był edytowany przez Luthien_Alcarin dnia 24-06-2004 20:03.[/sub]

Dobry wiersz,
wszystko jest w nim jasno nakreslone.
Uwazam,ze powtorzenie:
"było człowieka.
było człowieka."
jest zbedne,a wrecz nie na miejscu.

Ogolnie podoba mi sie :)

Niezly wiersz, ale powtorzenie ostatniego wersu nie jest potrzebne,

powtorzenie ostatniiego wersu wynika z mojego gapiostwa.... ;) niestety juz taka jestem roztrzepana...

Może jeszcze należało by poszukać? Obuchem wali słowo "zgniłe" i "nigdzie", a złamane zawsze się znajdą. Im więcej czasu w kalendarzach... Ale wiersz popycha mnie do Twoich następnych prac, może ta chwila poszukiwań na smutno już minęła.
PM

Ładny wiersz, podoba mi się jego forma. Ale ja także przyczepię się do ostatniej zwrotki. Mianowicie nie podoba mi się złe rozłożenienie na wersy:
"Nigdzie nie

Piotrze poprawiła, nie wiem czy jest lepiej- sam musisz to ocenić:)..a poszukiwania chyba zawsze trfają i w tym tkwi sens. Dziękuje za poświęcony czas;D Pozdrawiam-Agata

Teraz jest o wiele lepiej :)

Pozdrawiam

Nigdzie nie było człowieka? Kurz, złamane serce, zgniłe marzenia dla mnie to bez wątpienia oznaka obecności człowieka.

Ogólnie to również podoba mi się.

Pozdrawiam.

hmmm.. złamane serce nie musi być sercem podmiotu lirycznego, marzenia mogą być nie zrealizowane-stąd zgniłe... ktos kto uciekał całe życie przed sobą , wałsnymi marzeniami, miłościa nie jest wpełni człowiekiem... Dziekuje za komentarze-Agata

Thomas ma rację - wszędzie jest człowiek - jego część jest obecna, tylko podmiot liryczny nie czyje się człowiekiem - a to wielka różnica :)

Pozdrawiam serdecznie

są ludzie i ludzie, a żeby być prawdziwym człowiekiem nie można wiecznie przyjmować biernej postawy... Pozdrawiam-Agata

Przychodzi taka chwila, kiedy zaczynamy szukać siebie w materii, którą otrzymaliśmy. Dobrze jeśli prócz siebie znajdziemy człowieka bo właśnie wtedy staniemy się ludzcy.Pozdrawiam serdecznie i życzę wielu takich poszukiwań!

hmm...zgadzam sie z Panem, panie Zygmuncie.. Pozdrawiam-Agata:)

Dojrzały temat.Lubię takie mentalne penetracje.Pozdrawiam Agato.

Dojrzały temat.Lubię takie mentalne penetracje.Pozdrawiam Agato.

Ogromnie mi się podoba taka ciemna poezja. Istotnie może się okazać, że jedynymi rzeczami, które zostaną po człowieku będą: kurz i złamane serce...

Pozdrawiam

hmm..jezeli tlyko to zostanie, to okaze się ze nigdy nie byliśmy prawdziwymi ludźmi...Pozdrawiam-Agata

Znalazła Pani. Człowiek jest człowiekiem, bo marzy.

Wiersz na plus. Gratuluję.

Pozdrawiam, AL

hmm.. samo marzenie nie czyni z nas chyba ludzi, bo są osoby które włąsne marzenia chowają , bojąc się ich realizaji... o tym jest wiersz -zeby nie tracić czasu, bo potem nie ma przreszłosci i jednocześnie przyszłości...Pozdrawiam-Agata