Nicosci sacrum

Ująłem się w nicości.
I cóż tam doznałem?
Konsonans wiecznego nieistnienia.
Bezmiar wyzbycia w mgnieniu niebytu.
Imperium tytanie dla słowa zrodzenia.

I znów mnie dopadły
Me szklane pragnienia,
Rozbite z hukiem o brzemię realne.
A w nicość włamały się słowa mnogości!
I w rupieć zmieniły mocarstwo żelazne.

I znów muszę tańczyć
W odłamkach kryształu,
Co cięły korony, diamenty i słowa.
Najtrwalsze przysięgi krzykiem rozdarte,
W akcie lamentu znów sklejam od nowa.

Jakos wiedziałem, ze twój komentarz bedzie pierwszy i tez nie sadziłem, ze bedzie inny niz jest. No cóż, nie pytaj się mnie o nic bo ci nie pomogę, ja nie mam zamiaru tłumaczyć swojego tekstu, bo jak wspomniałem nie o to chodzi. Jak go nie rozumiesz to trudno. Ja go nie wymusilem, a napisalem pod wplywem chwili. Jak sie koums nie podoba to jego sprawa, nie bede wciskal na sile słów:"moje wiersze sa najlepsze", bo nie jest mi to potrzebne, a ty piszesz komentarz w taki sposob, jakby mnie obchodzila twoja ocena, człowieka który pisze wyłącznie dla innych, a nie dla siebie z narcystycznej potrzeby uznania własnej osoby. Mi na tym nie zalezy.

No cóż Lovermanie. Szczegónie "rupieć" jest szczytem poetyzmu i dobrego smaku. Reszta tylko trochę lepsza.
Komentarz oyeya szczery i rzeczowy. Warto wyciągnąc z niego wnioski.
Pozdr.

nie chcę czytać komentarzy, więc tylko powiem, że w groteskowo-dekadenckiej stylistyce, w której teraz tkwi mój umysł, wiersz jest udziwniony i nielogiczny momentami;
Ująłem się w nicości.
I cóż tam doznałem? - to dziwaczne i zbyt proste jak na Ciebie Mirku - kontynuacja mnie nie porywa, owszem, ładnie niektóre frazy brzmią i znaczą, ale jakoś nie przemawia całość - raczej jest profanum:)
wybacz szczerość, ale znam Twoje wiersze i wiem, że to nie to:)
pozdrawiam, agnieszka

oj gapa ze mnie, żle spojrzałam i przepraszam:) agnieszka:)

Ha ha ha :))))))))

Czemu bez rymow?