Na zakręcie, tuż pod ścianą

Śpisz, a za drzwiami
czeka już ranek;
skryte masz biodra,
odkryte ramię.

Mąż mój w salonach
bawi się świata.

Biel tynku gładzę,
w ścianę się wtapiam,
robię rachunek
każdego z grzechów.

Twój wydech częścią
mojego wdechu.

[X 2005]

Ladny wierszyk. Merytoryka dno.

A czemu? Czemu merytoryka, bo że ładny to widzę ;P Ja oczywiście wiem, że tu mniej treści, niż podręczniku od cywilki, ale cóż takiego dennego jest w tej miniaturce? No powieeedz :)

Pozdrawiam, Antek :)

Dla mnie bardzo ta miniaturka. Ode mnie stanowczo +
Za treść także.
pozdr

Ostatnia strofa + .
Reszta negatywna.

Próba uzasadnienia:

skryte/odkryte - jak dla mnie stanowczo żle brzmi.
Czekający ranek za drzwiami brzmi lekko pretensjonalnie.
W kolejnej strofie "mąż" sztucznie wbija się w już i tak złamany nastrój. A inwersja jakoś kompletnie gubi sens.

Kolejna strofa zaczyna się ciekawie, lecz rachunek grzechów jest wyświechtany.

Koniec na plus – jako jedyny w wierszu emanuje spokojem i esencjonalną bliskością, której można było by się spodziewać w całym utworze :) .

Pozdrawiam.

Antek. Dobry chwyt dialogu, choć niewydobyty do końca na wierzch - może zwodzić. Dobrze zagrane na banalnej formie, właśnie w tonie niezostawiania śladu. W porządku też poszczególne zaburzenia, w końcu linia i tak przechodzi do spokoju. Ładny aforystyczny koniec, dobrze spuentowane. Jeśli zgodzić się z Q. w zarzucie o banale to raczej rodzi się więcej pytań niż odpowiedzi, takich mianowicie, czy aby można w równie konwencjonalnej formie wypowiedzi obejść się bez umiejętności zagrania banałem w odpowiednim miejscu?

No cóż - zmuszony jestem leciutko sprostować tę pochlebną dla mnie opinie: to jednak nie dialog, a monolog. Podejrzewam, że zmylił tu fakt, żem płci brzydszej, a podmiot liryczny utworu to w stu procentach kobieta. Aczkolwiek w tej chwili żałuję trochę, że na pomysł dialogu nie wpadłem - być może wykorzystam to kiedyś i to bardziej sugestywnie :)

Co do zarzutów: nie mogę dyskutować z pierwszymi dwoma, o gustach się nie dyskutuje - acz i dla mnie ranek ten nie jest szczytem marzeń. Nastrój akurat miał tu się łamać: dlatego wydobyłem te dwa wersy w osobną strofę i dałem tego "męża" na pierwszy plan. Rachunek KAŻDEGO z grzechów miał tu dodac trochę pikanterii, a i trochę zmienić ton tej spowiedzi - myślę, że brzmi już to mniej "pokutnie" :) A co do końcówki - owszem, jest spokojna, acz też, jak w przypadku "ranku" w stu procentach pewny jej nie jestem.

Wiadomo: chciałem pokazać dylemat kobiety, która jest na zakręcie i - podstawiona pod scianą - musi dokonać wyboru: pozostać w związku, w którym nie jest do końca szczęśliwa i w którym trzyma ją moralność - czy szukac innego życia? MOże nie do końca wyszło - to przecież pierwsza moja próba bycia kobietą :)

Pozdrawiam, Antoś :)

Serdecznie pozdrawiam