Elfie łzy

Splątany w zwykłym suple,
elfie łzy w sople przemieniłem,
elfie łzy srebrne krople,
w dłoni sinej zamroziłem.

Zniewolony, zamrożony.
W wietrze kłującym w oczy,
śniegiem wiecznym otulony.
Tysięcy zim tysięcy nocy.

Tak nastała wreszcie wiosna,
Słońce już zagląda w oczy,
a mnie łzy zamarznięte
tysięcy zim tysięcy nocy...

Bardzo ładna trzecia strofa moim zdaniem. bardzo przyjemnie się ją czyta rytmicznie. W ogóle wiersz mi się podoba muzycznie.

Wiersz bardzo mi sie podoba.Jest rytm, sa rymy i ladna puenta..Forma jak najbardziej do mnie dociera.


Ktos mi kiedys powiedzial ze mam elfie oczy..( tzn takie elfisto zimo-zielone).Nie wiem czy to dobrze czy zle..

Jestem za. Rzeczywiście w tej trzeciej strofie coś jest.

Pozdrawiam.

och Piotrze , ale zamrozilo! ciekawe jak ty to zrobiles, bo pomimo mrozu cieply wiersz... bardzo ladny (((:
pozdr, i zycze duzo slonca M+A

Czytam ten wiersz ponownie i nadal mi sie podoba..

Wiesz Piotrze dlaczego..:)

Panie Thomas, dziękuję za komentarz. 3 strofa jest puentą całego wiersza

Mario, to pewnie ta wiosna taka ciepła, ale Twój komentarz jest jeszcze cieplejszy. Dziękuję

Dormo, wiem, wiem ... Oczy się nie zmieniają tak samo jak wiersze...


Pozdrawiam serdecznie

sliczny, magiczny wiersz....

pozdrawiam

Agata

Kolejny wiersz z uczuciem... Warto dodać: Kolejny piękny wiersz z uczuciem... To przykre, że często ze zwykłych supłów nie możemy się wyplątać... albo nie chcemy... i mimo wiosny mamy w sobie zimno:(
Wiersz porwałamdo ulubionych
Pozdrawiam - Mea

Dziękuję Agato za ciepły komentarz.
Dziękuję Meo, miło mi, że zachowałaś go w swoim katalogu ;) Może kiedyś nadejdzie czas, gdy te łzy wyparują i supły uwolnią duszę :)

Pozdrawiam serdecznie

zajrzałam tu po paru miesiącach... ciągle boję się tych łez... supłów... czekam wiosny...
Ten wiersz... On nie jest na raz... On jest ponadczasowy:) tyle napiszę i idę stąd, bo nie chciałabym napisać za dużo

Wiedziałem, że Ci się spodobał. I nie myślałem, że mnie jeszcze zaskoczysz, ale jak widać myliłem się :) Meo! Zaczynasz mnie przerażać :)

Pozdrawiam serdecznie

znów zaglądam - po kolejnych dziesięciu miesiącach. i wzdycham:)
pozdrawiam, Piotrze!

Wiesz, że od już pewnego czasu nie lubię zaglądać do swoich wierszy. Trąci od nich banałem. Nabieram wstrętu do prostoty. Jednak jest w nich ta pasja. Młodość intelektualna widziana jak przez zamazane szkło. I pomysleć, że wtedy rzeczy były takie proste.
Dochodzę do wniosku, że kiedyś odczuwałem więcej. Teraz, jak w tym wierszu:
"łzy zamarznięte
tysięcy zim tysięcy nocy"

Oczy widzą technikę, a odrzucają uczucia. Taki sens. Ponadczasowy.
Dziękuję za kolejną wizytę i pamięć :)
Przypomniałaś mi właśnie o czymś... Dziękuję ;)

Pozdrawiam serdecznie