Kołysanka.

Spotkały się dwa Dźwięki,
Na polanie ciszy.
Zagrały wiatrem,
-- Kołysankę Pustce.

I spała by tak wieczność,
Gdyby Dźwięki pamiętały,
Zmienność łagodnego wiatru,
Zwykłe przemijanie czasu.

Grały,
Coraz żywiej,
Porywczo,
Wichurowo.

Przebudziła się Pustka,
I nic już nie zastała.

Śniły jej się Sprawy Niezwykłe,
Że w dwudziestym pierwszym wieku,
Ona - Pustką zwana,
Została przez dwa Dźwięki,

Do Snu wiatrem utulana....





[sub]Tekst był edytowany przez Seweryn Muszkowski dnia 26-10-2003 09:16.[/sub]

Na pierwszy wdech i czytanie jak lubię, żeby się nie przyczepiać, gdy serce się ciesz Sewerynie:

"Spotkały się dwa Dźwięki,
Na polanie ciszy.
Zagrały wiatrem,
-- Kołysankę Pustce. " już początek piękny

i cudowne słowo "wichurowo"

śliczna końcówka.

utulana..o tak:)
pozdrawiam - Mirka

jakie śliczne...!
urocze Sewerynie, naprawdę, zabieram sobie i nie oddam :)
...do snu wiatrem utulana...piękne!

Serdecznie pozdrawiam
Natalia

Zastanawiałem się długo, nad: "utulana" czy może "utulona" ?
Obydwie formy mi pasują. I jedna i druga jest przeszła, tylko że pierwsza to raczej jakaś dziwna przeszła-ciągła:) ... a druga to przeszła-skończona :)))). Może jakiś polonista-tka pomoże?:)

A wy jak sądzicie? Która forma lepsza?

s.m.

[sub]Tekst był edytowany przez Seweryn Muszkowski dnia 26-10-2003 14:39.[/sub]