Trzaski Theta

Trzaski Theta


zarumieniony staw
niknie
łamiącą oddalą

granicę szaleństwa
obliczam
kiwając głową

nikły uśmiech
zabłysł
dyskretnie kwaśno


[reedycja / poprawienie tagów html, 29.09.2004]

ech.. takie trzaski Theta to i ja bym chciała mieć :)
....zarumieniony staw mówisz?....hmmm, to musi być śliczny widok...
..granica szaleństwa...no jest bliska :) ale pilnując się, nie przekroczyz jej.
i jeszcze ten nurtujący kwaśny uśmiech...
ciekawy...
...mówiłam przecież, że chodzi o wiersz :)

Serdecznie pozdrawiam
Natalia

niestety - nie podoba mi się.

niknie łamiącą oddalą - brzydkie jakieś

tylko staw zarumieniony się broni

tak o uśmiechu czytałam wiele razy i noc nowego.

To wszystko za mało na dobry wiersz

pozdrawiam - Mirka

jestem poeta-nie-poeta nierozumiany ;)
hehe
nawet fajnie :)

Dzięki za komentarze.

Pozdrawiam,
Kai Fist

A ja ci napiszę, jak rozumiem twój wiersz, a co! zabroni mi ktoś?:)

zarumieniony staw
niknie
łamiącą oddalą

Zarumieniony staw - otóż wyobraziłem sobie lato, wieczorny lipiec, kiedy to słońce kładzie się do snu i odbija się takie niewyraźne w wodzie - zupełnie jak zaczerwieniony policzek człowieka. Zresztą, dalsze wersy, potrzymują tę tezę: niknie, łamiącą oddalą.

granicę szaleństwa
obliczam
kiwając głową

Tutaj pojawia się tytułowa theta. Mamy dwa punkty: pierwszy, w którym podmiot czuje się bezpiecznie, drugi - to właśnie zależy od theta... środek, to granica... szaleństwa. "kiwając głową" - forma ciągła... czym to się kończy? To obliczanie granicy? Trzecia strofa to tłumaczy: skończyło się na gasnącym uśmiechu... na kwaśnej porażce. Niestety, tej granicy przejść nie możesz. Musisz zawrócić, albo stanąć przed punktem... punktem, za którym czai się obłęd.
Sam fakt, stwierdzenia, że "nie mogę tego zrobić", przemawia do mnie w sposób następujący: podmiot trzeźwo ocenia sytuację, wie na ile go stać. Podmiot czuje smak porażki - ale zdrowy rozsądek wziął górę. Staw zniknął z pola jego widzenia. Nastał mrok. Co przyniesie następny dzień? co czekało podmiot, gdyby przeskoczył? Może dowiemy się w następnym wierszu...

Sewerynie,
całkiem nieźle to rozgryzłeś, idealnie niemal wręcz.
Dzięki za tak obszerny komentarz.

Pozdrawiam,
Kai Fist

Przewija mi się w głowie również, pokryty lodem (chyba cienkim) staw. Jasne, nie musi być lipiec. Do efektu zarumienionego stawu, wystarczy styczniowe, mocne słońce.

s.m.

p.s. ten staw o każdej porze roku tak wygląda, magicznie wręcz :)

a mnie?!
nie zapomnijcie o mnie! ja też chcę zobaczyć ten staw!!

jasne!
wycie do Księżyca to coś idealnego na letnie upalne noce :) szczególnie nad pieknymi stawami :)

I znowu zapomniałem! Znowu! Znowu...
Cholera jasna... karteczki zacznę sobie przyklepiać do monitora. (ale zabili by mnie za to:P).

Nie odbierając "Trzaski Theta" dosłownie, tylko w przenośni, chciałem napisać, że staw przypomina mi świat, w którym toczy się życie stawowe (rybki - dziewczynki, robaczki - wredni ludzie, węże - podstępni, szczury - gnidy, ślimaki - profesorowie:) itd.) - ograniczony; (bo gdzieś się kończy). Obliczanie theta, to właśnie trzask życia, to znaczy: oporne próby zrozumienia niektórych zjawisk, próby zrozumienia własnych sił: "czy uda mi się przeskoczyć... świat???" ... pytanie, które zadaje sobie każdy trzeźwo myślący człowiek.

I każdy myślący człowiek, też, dochodzi do wniosku takiego, jaki został zapisany w poincie. (kiedy spotka się z murem zbyt wysokim, lodem zbyt kruchym)
Dyskretne ukrywanie porażki, próba asymilacji po nieudanej próbie ...

Na pewno, istnieje jeszcze tysiąc interpretacji. Ale ja mam własną:) i właśnie ... w tym świetle...w tym, moim prostym mechaniźmie rozumowania... ten wiersz jest dość dobry.. zabieram do ulubionych; ma wiele w siebie wpisane. można powiedzieć: Taki mały, a Wielki.

s.m.

[sub]Tekst był edytowany przez Seweryn Muszkowski dnia 26-10-2003 22:42.[/sub]

Sewerynie,
iście interesująca interpretacja.
po raz drugi mnie zaskoczyłeś.

Dzięki :)

Pozdrowionka,
Kai Fist

P.S.
Miło będzie powyć do Księzyca ;)

Podoba mi sie zarowno wiersz jak i jego "tlumaczenie" autorstwa Seweryna M. :-)
ja skojarzylam go z lamicym sie z trzaskiem i odplywajacym w dal polem kry, oswietlonym zahcodzacym sloncem.
MOzliwa rowniez interpretacja "swiata", lamanych z glosniejszym lub cichszym trzaskiem zasad "normalnosci" i proba podejmowana kiedys prez kazdego z nas, pokonania samego siebie?

ps : ja mam 47 lat, z zawodu jestem kocharka i naprawde nie wiem co to jest Thet lub Theta :(
[sub]Tekst był edytowany przez La_crimosa dnia 27-10-2003 23:17.[/sub]

Kai, powiało centrum i prowincjami wokół:)
Owszem, jest punkt zaczepienia i można wokół niego nadbudować wiele, tylko nie jestem pewna czy są fundamenty:)
pomyślę i pozdrawiam Cię wojowniku - nie wojowniku ;

agnieszka

Dziękuję ślicznie Paniom powyżej.

Fundamety?
czy wszystko musi mieć fundamenty?
Agnieszko, uwierz i przejdź na drugą stronę lustra, tam fundamenty niekoniecznie istnieją ;)

Pozdrawiam,
Kai Fist