***paradoks

pragnień marzeń żądz
myśli pytań słów
kłębią się miliony w labiryncie narządów wewnętrznych
rzeczy tak abstrakcyjne szukają realnego wyjścia

w rytm mozolnego bicia serca krew napływa do mózgu
porcja galaretowatej śmiesznej substancji
czy To myśli
czy To czuje

stworzeni z materii
układów jelit nerek śledziony
tworzymy czasem piękne czasem okropne
ale prawdziwie sztuczne uczucia
tak obce jak my sami

[sub]Tekst był edytowany przez Jerzy_Płonka dnia 08-12-2003 17:31.[/sub]

hmmm i nikt nic nie powie....?

Hmmmm, nie pogodzony z własną cielesnością? ;)
Niestety, dla mnie nic nowego. Myśl, którą każdy przerabiał we własnym zakresie, przedstawiona w nie dość oryginalny sposób. Ale czekam na następne ;)Pozdrawiam, j.
PS Sam tego chciałeś...

sam chciałem i sam dostałem ale wybrałas złą nitkę do odszyfrowania wiersza, nie tędy droga ...

pozdrawiam

J.P.

już drugi raz dziś czytam, że uczucia są sztuczne.....no nie wiem...
jakoś tak, ...
a wiersz? skrajny :) bo fragmentami bardzo mi się podoba a fragmentami bardzo nie. Ale przyznam, że ciekawie ujęty ten paradoks...

Serdecznie pozdrawiam
Natalia