Panie Kocie

nie wiem już
jak mówić do ciebie
Panie Kocie

wiem, że idzie zima

gołębie będą
mrożone
śliskie będa
drzewa

nie chcę cię
w pułapce
ramion zamknąć

nie pozwolę byś utracił
dzikość i pazury

dlatego zniesć nie mogę
kiedy się wtulasz
ciepłym mruczeniem
w mój ból
i tesknotę

dlatego
boli bardziej jeszcze
kiedy językiem ostrym
z nadgarstka
śmierć zlizujesz
niewidomą

nie dam ci odejść
swoją drogą

w zimowy wieczór zaśnieżony
w ciemne blaski latarń
w długie cienie drzew bezlistnych
w nicość

[sub]Tekst był edytowany przez Agnieszka_Gruszko dnia 16-10-2003 14:28.[/sub]

Jejjj.
Jak ja kocham KOTY !!!!
WIersz jest śliczny, metaforyczny i egzotyczny ;-)
Podoba mi się.
Może koniec jakoś tak mi "zgrzyta lekko", ale całość jak najbardziej dobra :-)


Dziuńka

Peace

PS:Pewien poeta- Hordyński napisał piękny wiersz o kocie ( a moze nie o kocie ) "Epitafium dla kota"

Bardzo - według mnie - przypominą swą wymową wiersz "Malutka" niejakiej, nadia romanof. Pointy w pewnym punkcie rozchodzą się, ale Twój wiersz bardziej mi się podoba od tamtego.

s.m.

czyżbym wiedział więcej niż inni odnośnie inspiracji? ;)
cuż... :)
wiersz mi się podoba

Pozdrawiam,
Kai Fist

troszkę więcej
pogłaskaj ode mnie kaszlącego kota
chociaż to bardziej przez Czesia...