Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Niejasny bytu sens


Piotr Sanocki

Rekomendowane odpowiedzi

Miłość, odwaga, śmierć...
Pod żaglami życia wieje silny wiatr
Wzbija się i napełnia moją pierś
Martwy... Niejasny bytu sens

Ja zgubiony staję na czele armii
Krzyków i wrzasków anielskich serc
A przede mną stoją rycerze czarni
Z nimi walczyć, z nimi umrzeć!

Między pomnikami ze spiżu, kruszę się
Ja słaby, z gliny suchej ulepiony
I słomiastą łodygę pod bytem gnę
Niepewny... Unoszę odważnie miecz zakrwawiony

Do walki, do boju!
Śmierci stawić blade czoło
Odejść od chyżego zdroju
I ciasne przerwać kręgu koło

Odżyć z drewnianego słoja
Z zastygłych się wyrwać objęć
Takież me zadanie, takaż zguba moja
Zwyciężyć i odejść w niepamięć

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach



Dobry wiersz..Ale ma troche niedociagniec..

PO pierwsze ciezko sie czyta a to dlatego ze uzywasz w wierszu roznych trodnych do wymowienia slow.Wiersz z tego co wywnioskowalam powinien zagrzewac do walki, czyli jak na moj gust powinien byc napisany troszke prostrzym jezykiem przec co czytaloby sie go plynniej

Poza tym sa pewne zacinki w rytmie, chyba to przez nierowna dlugosc wersow

Brak mi zaskakujacej puenty..

Ale rymy sa i to niebanalne..

Wiersz skalania do refleksji..


Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...