kurwa

Pustynia ludzkości…
Zgubiony sam w sobie stawiam jej czoła
Już słychać chór aniołów
Wędrujących w imię wieczności

Widzę zmiany mojego życia
Zwracam twarz ku mrocznym zastępom gwiazd
Znam ten ból odkrycia
Który otacza nowy świat

Mówiłeś, że lepszy będzie
Mówiłeś, że możemy w nim znaleźć…
Mówiłeś…

Pamiętam ten ból, zawiść
Rozszarpującą moje serce-minęła
Jak kolejne litery twych słów
Nad horyzontem ciemniejącego nieba

Dosyć haniebnych kłamstw
Powtarzanych w najgłębszych snach
Niczym milijony chmur warstw
Minęła ostatnia szansa w moich pragnieniach

Dlaczego to ja przed winnych postawiony
Muszę zmagać się z koszmarami
Gdzie sam pozostawiony
Tonę przestrzeni ogromem

Przechodzę bramy płaczu
Już ciebie mam za sobą
Wolności oddać chwałę
Zmierzam inną drogą

Mówiłeś, że innym jest
Mówiłeś, że w nim znajdę…
Wierzyłem ci…

Czuję deszcz, przebija mgłę
Jestem w wyśnionej krainie
Będę pierwszym, którego tęskność
Wyda na świat

Nic tego nie zmieni
Spaceruję po bezkresnych polanach
Przede mną zastępy duchów
Swą historię opowiadają

Czas się wtedy zatrzymał
Tańczyła moja dusza w sennym kręgu
Prowadzona blaskiem księżyca i
Wilczą pieśnią

Zobaczyłem szczyt ostry jak ludzkie kłamstwa
a na nim siebie
Pośród zastępów myśli wołam: Wróć !

W porządku, ale skąd ten tytuł?!

oficjalnie przepraszam za tytuł, jest on wynikiem opanowania mnie przez emocje jakie dokonało się przy 10 próbie załadowania wiersza na stronkę