Moje Westerplatte

czuwam słowami
wymierzonymi w przeciwnika
uszy wypatrują pretekstu
milczenie ból zadaje
wyostrzam zmysły
słyszę szelest
wystarczy
pada rozkaz
i z ust
wypluwam strumień
mokrych liter
przecinków i innej
konwencjonalnej amunicji
odpieram ataki
kontratakuję
lecz pisana jest mi klęska
bo przeciwnik ma na sobie
płaszcz przeciwdeszczowy

[sub]Tekst był edytowany przez Apco dnia 07-10-2003 12:37.[/sub]

walka na slowa podparta "historycznym" tytułem. Ciekawie, do momentu końcówki.

Nie podawałabym wyniku tej potyczki w sposob tak jednoznaczny.
Wirsz skończyłabym na
"Kontratakuję"

Lekko zazgrzytał mi także
"i innej
konwencjonalnej amunicji " (moim zdaniem niepotrzebne)

no i te wszystkie "więc" oraz "i" odpuściłabym. A wiersz interesujący.

Jeśli mogłabym się powymądrzać, zrobiłabym tak:

"czuwam ze słowami
wymierzonymi w przeciwnika
uszy wypatrują pretekstu
milczenie ból mi zadaje
wyostrzam zmysły
słyszę szelest
on wystarczy
pada rozkaz
z ust moich
wypluwam strumień
mokrych liter
przecinków
odpieram ataki
kontratakuję"

nie kończyłabym tej walki, tylko walczyłabym...
No ale to moje takie gdybanie:)


pozdrawiam - Mirka

P.S.
bo wierszyk troszkę ciekawy jest :)

sluszne uwagi, teraz jest chyba lepiej.
a zakonczenie musi byc takie jakie jest bo to nie tyle kazda walka ile walka ze specyficznym przeciwnikiem

w związku z zakończeniem..jakies takie lubieżne myśli mam:))))


ale poważnie..
to prawda..

masz rację w sprawie samego przeciwnika.. może inaczej nazwalbym go trochę
Mirka