jutro

Jeżeli jutra ma już nie być
Jeżeli ma nigdy nie przyjść
To muszę ci powiedzieć teraz –
Przecież zdarzyć się może
Że już Cię nigdy nie zobaczę
a ja ci muszę to powiedzieć
- kiedy jesteś obok mnie
nic się nie liczy...
nic nie jest ważne...
że tylko Ty będziesz zawsze
dla mnie!
Powiedz tylko jedno słowo
A odpłynę, przestanę być,
Ale powiedz słowa dwa
A wreszcie będę mogła
Zacząć normalnie żyć, kochać...
Jestem ślepcem...
Błąkam się po zakamarkach myśli...
Po sercu przerwanym na pół
Szukam Cię w uliczkach myśli...
Gonie cię , po omacku...
Ale wciąż potykam się o ten sam
Krawężnik...
Upadam , a ty odchodzisz...
Żebrzę o Twoją miłość,
Ale Ty nic nie widzisz...
Umieram z zimna –
Cóż świat okrutny
- Ty kręcisz głową
i odganiasz myśli
nagle potykasz się...
upadasz, dostrzegasz mnie
spostrzegasz –
trwającą w tym samym położeniu
teraz jesteśmy razem,
mam cię dla siebie...
ślepiec przejrzał na oczy
ujrzał światło
Twoje oczy...
I poszedł do światła...

witam,

subiektywnie nie bardzo mi leży - za mało niedomówień, metafor, magii, bardziej jak proza niźli poezja...
forma przytłacza swym ogromem...

ale próbuj dalej i nie przejmuj się jakimiś komentarzami :):):)

pozdrawiam
Piotr Mogri

Witaj!

Duża forma, mnóstwo słów i mało magii. I myślę, że także bardzo mało Ciebie, bo sedno rozbija się o kolejne wersy. Spróbuj go przebudować, nieco odciążyć formę, a zobaczysz jak nabiera barw.
Pozdrawiam serdecznie! Kasia