„8 dzień stworzenia”

„8 dzień stworzenia”


Słowo się rzekło
światło się załączyło
pstryczek kontaktu

glinianą ręką
rzeźby człowieczej-
przesunięty.

Słowo powolnie
spłynęło kroplą
po policzku-

morze się rozlało
w szklance wody
na stoliku śniadaniowym.

Słowo rozprysło
bólem ideału
w cztery strony

grzęznąc okruchami
w egoistycznym
błotnym pancerzu.


Słowo wróciło
szybkim lotem
podciętych skrzydeł

do ust konstruktora
by cofnąć-
Błąd ludzkości.

Fajny wiersz, brnęłem przez niego wers, po wersie i cały czas byłem ciekaw co się stanie dalej... Eh... co się będę rozpisywał Aniu! Miałaś dobry powysł, ale ścieżka religii jest bardzo zdradliwa i można łatwo i niespodziewnie z niej zboczyć. A wtenczas możesz znaleźć wiele rozczarowań i nieprzyjemności. Nie znaczy to, że masz unikać tych tematów ;). Bo na szczęście umiesz się po niej poruszać :)
Pozdrawiam i gratuluję!

bardzo dziekuje za tak pochelbny komentarz,az mi sie cieplej na serduchu zrobilo :) szkoda,ze tylko Ty jeden sie zainteresowales :(

zaciekawił mnie tytuł- przeczytałam, i nie żałuję, podoba mi się!pozdrawiam i zapraszam do mnie:)

Tak samo i mnie zaciekawił tytuł i zajrzałem... przeczytałem i nie żałuję...

Po przeczytaniu tego 2,3 i 4 raz stwierdzam, że jedno słowo mi tutaj się nie podoba... mianowicie ten "pstryczek"... jak dla mnie to nie pasuje on do reszty wiersza i wzbudza we mnie jakieś bliżej nieokreślone,ale negatywne uczucie...

Na koniec jeszcze gratuluję dobrego moim daniem wiersza i oczywiście pozdrawiam :)