móc więcej.

jesień napuchnie i nie przywróci nam
już uśmiechu, którym szczyciliśmy się
niemal całe wakacje. przyspieszy przemiany.

nieodbyte konsultacje i niechciane rozmowy
z kamiennymi twarzami. chociaż, mówią, że
jeszcze wiele może się wydażyć - w końcu
nie zmieniliśmy się tak bardzo i jesteśmy
jakby mocniejsi tymi pseudo-poważnymi rozmowami
o egzystencjalizmie, poezji i życiu.

utrwaleni na horyzoncie. zaspani i podekscytowani
jak wtedy, gdy poraz pierwszy smakowaliśmy
poznanie. teraz wypytujemy o drogę. ja ciebię -
ty mnie. czasem wplątuje się ktoś trzeci -
wcale nie jest łatwiej.

inni? inni bawią się drewnem i chodują owady.
odprawają dziwne rytuały i krzyczą innym powietrzem.

"utrwaleni na horyzoncie" - to brzmi mi najbliżej;

Lato ma jedną wadę : wabi jesień . Zaletą zaś tej pory jest to, że przytrafia się każdemu (raz na jakiś czas).
Swoją drogą , czy proroctwo sie spełniło?

Pozdrawiam.
A.

Poprawki potrzebne.