osiedle. trzy dni po.

wypełniają się końcowe wersy
pierwszego dnia tegorocznej jesieni

nad stawem unoszą się jeszcze kosmyki ognia
pieczołowicie gromadzone latem tuż pod powierzchnią wody

uważaj na uschniętego faceta ---
ciągnącego dudniący szkielet niekompletnego
wózka z którego sypie się treść
ewidentnie niedawnej ucieczki z wysypiska

nad stawem dzieją się dziwne rzeczy
woda wymienia porozumiewawcze mgnienia oczu
z czujnymi psami a z nowowyrosłej pod konającą topolą
ławki wychylają się nieśmiałe strzępy czyjegoś
szeptanego listu
to thou who dwellst in the fire

jestem tu tylko przez chwilę
boję się tego miejsca, gdzie jeszcze nie dawno
miałem ci tle do powiedzenia

Wiersz rzeka....albo autostrada...albo?



Peace

Początek zapowiada już prawdziwą piękną poezję.
No i Mirka czyta i czyta i myśli sobie:
Taaak..jak dobrze, że zachwyt nie wygasł po przeczytaniu dwóch pierwszych wersów. Tak sobie myśli i czyta jeszcze raz. I na pewno nie ostatni.

pozdrawiam - Mirka