kant świadomości

rozpisali mnie w okrąg chociaż sama
nie wiedziałam jeszcze jak to jest
być w punkcie

sztywno na tarczy leżę zgięta wpół
zapis sznurowaty na przegubach jaźni
trochę mnie męczy

przyznam - głośniej już kreślić
nie potrafię

tarcie też boli

głucho mi jakoś i chudnę

zapisałam się płasko na cień
na wodę

wystarczy

[sub]Tekst był edytowany przez Aneta Paradysz dnia 25-07-2004 20:45.[/sub]
[sub]Tekst był edytowany przez Aneta Paradysz dnia 25-07-2004 20:47.[/sub]

Tak, Adamie, właśnie dlatego umieściłam tytuł tak blisko pierwszej strofy.
Cieszę się, że to zauważyłeś. A moc...cóż...niech będzie ze mną ;)

Dzięki za komentarz.

Pozdrawiam
Aneta

Aneto, brak mi słów, kurczę...
Zapętliłam się w tych strofach. Dzięki.

tylko czytać...
nie jestem godny by coś napisać tu.
po prostu.
zasyciłem się raz kolejny,

Pozdrawiam prawdziwą poetką,
Kai

przyznam - głośniej już kreślić
nie potrafię

tarcie też boli

głucho mi jakoś i chudnę

zapisałam się płasko na cień
na wodę

wystarczy
...choć wiem Aneto, że kiedy wejdę w Twój wiersz - to będzie mnie bolał, lezę zawsze jak ćma do światła.
Bo jest w tych słowach blask, który aż oślepie na moment, ale kiedy się otwiera oczy - kiedy ja je otwieram - to wiem, że bolec musiało.

Tekst nadzwyczajny.

ściskam (do bólu aż trochę zatrzeszczysz):)) - Mirka
[sub]Tekst był edytowany przez Dotyk dnia 27-09-2003 12:11.[/sub]

Genialne, po prostu. Dziękuję Ci, że na świecie są jeszcze takie wiersze. Czekam ze znieciepliwieniem przedszkolaka na kolejne.
3maj się, pozdrawiam jesiennie
Evelina
[sub]Tekst był edytowany przez winna--czerwień dnia 27-09-2003 12:41.[/sub]

ja tylko w drobnej kwestii formalnej, chyba w "okrąg" koleżanke rozpisali :)

pozdrawiam