Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki
Wesprzyj Polski Portal Literacki i wyłącz reklamy

My - Żywioły


Krzysztof_J.

Rekomendowane odpowiedzi

jak woda i ogień
my – nie - my
stworzeni dla siebie
lecz tak bardzo obcy,
perfekcyjnie odlane żywioły
tak bardzo różne na codzień,
gdy wzrok przeszywa jak igła
a złe słowa owinięte gniewem
wbijają się do głowy
jakby chciały zamrozić
pamięć ostatniego dnia
wspólnego - dobrego,
zapomnianego jak
spleśniała kromka
utopiona w szklance
z niedopitą kawą,
a na kuchennym stole
okruchy miłości
walają się jak śmieci
oczekające na wyrok,
- ostani ruch ścierki
i miotły.


KJ
[sub]Tekst był edytowany przez Krzysztof_J. dnia 26-09-2003 02:49.[/sub]
[sub]Tekst był edytowany przez Krzysztof_J. dnia 26-09-2003 02:50.[/sub]

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

hmm.... wiersz ... tytuł dobry ,ale na mnie wywarł troche odmienne wrażenie , zagubienia i haosu , swojego rodzaniu bezładu i roztargnienia. tak jakbyś pisał wszystko co w danej chwili ci przyszło na myśl, nie wiem jak twoje kłutnie , ale po moich jest we mnie więcej gniewu do samej siebie i braku zrozumienia dla życia. jednakże wiersz całkiem , całkiem ...
Angel

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Witam

Sypnales tym wierszem jak kawalkiem miesa - przez co latwo sie zakrztusic czytelnikowi. Wiersz na pewno zyskalby gdybys umiejetnie go podzielil. Przydaloby sie tez uporzadfkowac te nieuczesane mysli.
jakis tam pomysl jest ale wykonanie...

"Walaja sie jak smieci" - walac sie...wybacz ake dziwnie to brzmi.

pozdrawiam

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...