Paulinka (lat 12) kocha bardzo

Paulinka jest w zamyśleniu
siedzi podparta parapetem
kwadratu szyby nie widzi
jest prześwitująca -
okno też jej nie widzi
jest prześwitujące

Paulinka podskakuje wysoko
idąc do szkoły
skoczyła dziś 2.49
to ładnie
rekord w podskoku

Paulinka na dziedzińcu snuje
się i fatazje
robi na asfalcie dłoń
z kasztana z pięciu liści
złości się na wiatr
trzeba będzie rękę kochanego
teraz w gips włożyć
- wkłada
delikatnie gałązkami
usztywnia pień
leżącego płasko drzewa

Paulinka uczy się biegać do telefonu szybko
uczy gest filmowych zagrań
całuje lustro
ćwiczy zazdrość

mówiła mi - kocha bardzo

[sub]Tekst był edytowany przez Adam Szadkowski dnia 24-09-2003 14:48.[/sub]

bardzo trudno mi odbierać Twoje wiersze. jednak w jakiś sposób zwykle mnie intrygują, jakby miały w sobie jakąś zadrę, która nie pozwala ich spokojnie przełknąć i każe je sobie przypominać i znowu czytać.
czasem trafiają do mnie naturalnie, ale z reguły nie.

ten mi się podoba:)

tylko to zdanie mnie męczy:
"uczy gest filmowych zagrań"

pozdrowionka
Wiolka

Adamie --Piękny wiersz.
Przemawia do mnie.
Prozaiczne treści, głęboki sens.
Prototyp --szkole boisko ? Coś co znasz :-)


A może ta Paulinka to nie fikcja literacka?

Peace

Paulinka na dziedzińcu snuje
się i fatazje
robi na asfalcie dłoń
z kasztana z pięciu liści
złości się na wiatr
trzeba będzie rękę kochanego
teraz w gips włożyć
- wkłada
delikatnie gałązkami
usztywnia pień
leżącego płasko drzewa

Paulinka uczy się biegać do telefonu szybko
uczy gest filmowych zagrań
całuje lustro
ćwiczy zazdrość

mówiła mi - kocha bardzo

cudo

tak naprawdę czytam wiersz i zachłystuję się każdym słowem, każdą metaforyzowaną frazą, podoba mi się bardzo... - który raz już to napisałam?
,aga

Tym razem krótko: Miód