haiku

ostre granie skał
poślizg kopyt łomot serc -
ponad chmurami

Zamiast kopyt mogły by być również i buty
ale w ramach eliminacji czynnika ludzkiego w haiku
muszę się ograniczyć do kopyt...
buuu....
;(

Ha, Lenka, rewelacja! Jestem pod wrażeniem.
Co do kopyt…hmm…jest ciupaga, plecak, to pewnie mogą być i buty (raczej wskazane), no chyba, że boisz się kopyt blebliny;))))
Z majowym pozdrowieniem Twój oddany kumpel O.)

No dzięki.... :o)
Ja myślę, że bardziej niż samo haiku podoba Ci się
wzbudzana przez nie tęsknota za górami...

Nie byłam już tam dwa lata, mieszkam nad morzem,
i teraz już naprawdę tęsknię...

2 tys. metrów n.p.m., chmury w dole lub na wysokości oczu,
krople chmur na skórze, oddech, zasysanie rozrzedzonego powietrza,
no i widoki...
... czuję, że narasta we mnie nowe haiku.

Pozdrawiam

Ja akurat jestem góralem z urodzenia, zamieszkania i z zamiłowania.
Uwielbiam górskie wędrówki i mam nadzieję, że nigdy się z tego nie wyleczę.
Hej!