jestem

jestem tylko ziarenkiem piasku na pustyni
nie liczącą się nic plamą na obrusie
drzazgą w palcu
łzą co płynie nie zważając na nic
włosem w zupie
pchłą przez którą pies nie może spać
jeszcze jedną kałużą w deszczowy dzień
zeschniętym liściem spadającym z drzewa
czarnym kotem na twojej drodze
źdźbłem trawy
puchem marnym

Ale bez tego puchu mezszczyzni nie mogliby zyc..:)

Wiersz bardzo ladny, jaknajbardziej w twoim stulu, ladnie zakonczylac..Nie mam zastrzezen, pozatym ze troche gubisz rytmike..

Podoba mi sie

inaczej mówiąc - wiesz, że jesteś - i to zauważany!

czyś jest pchła, czy w zupie włos
podnieś głowę, zadrzyj nos!

niom... przyłączam się do Dormy,bez tego puchu.... wiersz jest cząstką ciebie ,twojej wrażliwości....
i nie zatracaj sie w pogoni za innością ,jeszcz troszeczkę popracuj może ociupinkę nad rytmem i ... do Z

Oo...a tu już znacznie ciekawiej.

Przyjemne fragmenciki:


”...nie liczącą się nic plamą na obrusie...”

”...jeszcze jedną kałużą w deszczowy dzień...”

Staraj się unikać utartych, powszechnie używanych sformułowań. Nie bój się eksperymentów z metaforami, formą, ...myśleniem abstrakcyjnym(!?).

Pozdrawiam
Aneta

witaj,
podoba mi się ale dlaczego tak smętnie i mało optymistycznie?
czy to wpływ jesieni...sam nie wiem...

"...nie liczącą się nic plamą na obrusie
drzazgą w palcu
łzą co płynie nie zważając na nic ..."

pierwsze "nic" bym raczej usunął...a poza tym...
lubię czarne koty :):):)



serdecznie pozdrawiam
Piotr Mogri

Piotrze, ja też lubie czarne koty...Skomentuj moją proze :))))

To nie wpływ jesieni, to moja marność...............

uśmiechnij się :)))))))


vanitas vanitatum et omnia vanitas
nie zawsze się sprawdza...

pozdrawiam i juz czytam prozę
Piotr Mogri