Niepamięć

nie pamiętasz już jaka
jestem piękna

nie czujesz
słodkawego
zapachu imbiru
w którym kąpię
srebrzyste
piersi

wymazałeś
wodą święconą
jeszcze ciepłe
ślady palców
ze swoich
skroni

ocenzurowałeś
wszystkie deja vu
sfilcowanych
bezbronnie nagich
ust

smutny mężczyzno

załkaj nad sobą

w kieszeni spodni
poukładaj
kwadratowe łzy

[sub]Tekst był edytowany przez winna--czerwień dnia 27-09-2003 12:34.[/sub]

Piękne...lubie ta poezję,która swoja głębią nie wychodzi poza mury osobistych przeżyć:))

Świetnie Evelino, pięknie i poetycko, z nutka nostalgii i piasku.

Druga strofa faktycznie zgrzytnęła delikatnie, ale tu tylko kosmetyka potrzebna.

np.

nie czujesz
słodkiego zapachu
imbiru
w którym zanurzałam
srebrzyste
piersi



Pozdrawiam
Aneta

Już poprawiłam druga strofę, tym razem chyba nic już nie "zgrzyta" :D
Dziękuję wszystkim za uwagę i konstruktywną krytykę, bo popełniam jeszcze wiele błędów i tak owej potrzebuję.

Pozdrawiam i ściskam mocno
Evelina

--> Dorma, dzięki za komentarz, duży uśmiech dla Ciebie :D
z obserwacji wiem, że lubisz wiersze "poukładane", rymowane i sama tak piszesz. tym bardziej jest mi miło, że zwróciłaś uwagę na ten wiersz, który nie jest w Twoim stylu, bo ja wierszy rymowanych nie piszę w ogóle. ale może mimo tego znajdziesz w nich coś dla siebie :D
pozdrawiam serdecznie
Evelina

W całości drażni mnie jedyny makaronizm użyty przez Ciebie.
Pozostałość nieźle się czyta, lecz osobiście inaczej bym ułożył wersy.