Katafalk Mój

nie chcę
snuć twarzy
wokół
porozrzucanych luk pamięci
szukać
oddechu
poduszonych słów

w białym kapeluszu
śpi
koszmar
kolejnego dnia
sączy się wolno
i strąca rzeczywistość

jest zimno
wycieram śmierć
w stary ręcznik
oczy i dłonie
już przywykły

nie czas
się bać
twarzy potwora
na progu

czarną kurtyną
zasłoń prawdę

genialne....

Dlaczego zawsze jak wychodzę z domu, a potem wracam, to ktoś tu zamieszcza jakiś fajny wiersz?

Natchnienie to coś takiego, co mają tylko niektórzy, ty je masz.

"jest zimno
wycieram śmierć
w stary ręcznik"

to do mnie tak przemawia, że hej!

P.S. Te "Hej" to głos 99 górali razem wziętych.

tak... strachy z dzieciństwa.... niedobrze, jeśli sie ciągnie za soba przeszłosc przez nowe życie... ale zazwyczaj tak to jest... no cóż, przeczytałam kiedyś gdzieś, że Edison bał się ciemności.... i dzieki temu my też możemy sie jej bać, ale nie musimy na niż patrzeć....

Nie czepiam się niczego - bo nie ma!! Ale zapomnę zaraz, niestety...

,

Adam

Mi się podoba :

"szukać
oddechu
poduszonych słów"

Ale ja nie mam problemów z "koszmarami minionego lata" - chyba dlatego wiersz nie robi na mnie dużego wrażenia.

Pozdrowionka!!!

zbyt wielu koszmarów szukacie tam, gdzie ich nie ma, bo nie dzieciństwa one dotyczą:) ten tekst pisały bardziej moje emocje niż rozum:) pozdrawiam aga

Nie wiem czemu mówicie o koszmarach i strachach.
Dla mnie bardziej pachnie tu gorączką i chorobą (?)

Takie przynajmniej mam skojarzenia, (czasem trafne, a czasem po prostu głupie...)

Koszmary z dzieciństwa? Ja mam same cudowne wspomnienia z dzieciństwa, zadnych koszmarów..... no może zupa mleczna
Ale podoba mi się
pozdrawiam