****

Deszcz pojawia się w połowie drogi,
w połowie parku pełnego ptasich ciał
i chudych wiewiórek. Zdążyliśmy
na pół piwa i kłótnie na moście.
Chociaż to niezdrowe tak słuchać -
słuchamy.

A nieba są niebieskie, bardzo niebieskie.
Pan pozwala pogłaskać psa, robimy to
i jeszcze zdjęcie. Pod słońce. Trochę
czekam na telefon, przypominam sobie
jak śnił się testament Zadury
i kilka kwestii formalnych.

Tylko co z Tobą, bo nie wiem?
Świat, mówisz, matowieje, twardnieje.
I tyle jest, że na dłużej zostajemy sami.
Nie płakać, scalić się, rezygnować
z kwiatów, no trudniej.
Ciągnąć w nieskończoność.
Deszcz pojawia się w połowie drogi

"trochę czekam na telefon" - do poprawy stylistycznie

ale wiersz ciekawy, nci wnosi nic nowego, ale czytało sie przyjemnie
ciekawie sformuowane zdania

tera

przemykam, przemykam, nie mogąc zanurzyć się glębiej, jakoś tak wiecznie obrzeżami wersow. Chrypią powtorzenia, deszcz, więc chrypa pewnie celowa. Mam jednak wrażenie, ze Autor bardziej poległ pod wizją stworzenia łądnego rytmicznie wiersza, niż na wizji zwartego obrazu, który pokazałby coś nowego, jakiś nowy kąt padania światla.

pozdrawiam,

Iskra iza