Świtająca porannica

Ranne wstanie, świt jaskrawy,
grzbiet prostują mokrotrawy,
rumienieją zmiętomaki,
skrętobudzą się ślimaki.

Żaba kumka do żabieńca
do niecności go zachęca,
szeptodzwońce, drozdodziwy,
wróbloćwierki – świt chutliwy.

Coś tam skacze raźnym kroczkiem,
niebo krasi się obłoczkiem,
kwiatki mizdrzą się do słonka,
pokropiła się biedronka.

Złotodzionek jeszcze ziewa,
nocnomarę precz przewiewa
a stokrotki z ranną rosą
białe główki wnet podniosą.

widzę, że ktoś się przejął "licencją". też mam słabość ;)

pozdrawiam

Ja nie mam żadnej licencji nawet poetica...to tylko słówkożarcik, miłogra słowotwórcza, debiucik pustogłówki i co tam jeszcze.... serdeczności ;-))))