Bij Mnie Po Twarzy

bij mnie po twarzy
kiedy nie moge sie bronić
kiedy mnie związałeś
sznurem pempowiny
z twojego brzucha
wypływa wstęga czerwona
krepuje mi ręce
za plecami

bij mnie po twarzy
kiedy nie mogę oddać
i przez chwilę
znowu czujesz sie bezpieczny
nie wiesz..

mam ostre zęby i przegryzę
sznury
a jeśli nie sznury
to przegryzę rece
znów posmakuję
wlasnej krwi językiem..

bij mnie po twarzy
kiedy myślisz, że możesz
ja się bawię czasem
twoją ślepą duszą
która po białej ścieżce
doszła do zimnych krain
tam wydaje ci się
że to mnie bijesz po twarzy
nie siebie...

Właśnie gdy zaczynałem czytać ten wiersz, w kierunku moich ust wędrowało ciasteczko...
i zatrzymało się w miejscu.
Tak ten wiersz na mnie podziałał i wprowadził w dziwny nastrój.
Straciłem apetyt.

kim jest OLA?

No Agnieszko wiersz robi niezłe wrażenie,naprawdę porusza.
Dzięki za emocje przy czytaniu i po
Pozdrawiam
Natalia

No na prawdę... robi wrażenie, szczególnie ten fragment, na który Pelman zwrócił uwagę.
Wiersz jest wtedy dobry, gdy czytając go zatapiamy się w treść, nawet jeśli są drobne błędy w formie - i Twój wiersz pasuje do tej mojej definicji
pozdrawiam. Leila

dziękuję bardzo:)
ale ja nie staram sie pasowac do niczyich definicji...

Agnieszko, nawet nie próbuj się starać pasować do jakichkolwiek definicji.
Co ja bym wtedy czytał?

bez obaw, nie będę, ja nie z tych:)

bardzo dosadny i emocjonalny. dlatego mi się podoba.
Jak czytam to mnie wstrząsa:-)

Pozdrawiam