Samotność...

Już nie czuje ciepła rąk
Już nie widze Twych oczu
Nie słysze szeptów gwiazd
I wołań księżyca

Zapomniałam o nadzieji
Zatopiłam się w nicości
Teraz do snu
otula mnie samotność...

Gorzka herbata w kiepskiej formie. :-/

Po prostu, codziennie czytam do 50-70 wierszy i Twój, to niejako ten sam program telewizyjny (z tego samego tyg.) czytany po raz tysiączny przy kolacji.

Naprawdę kiepsko, kiepsko. Moja rada: zmienić temat i spróbować ponownie.

Seweryn powiedział ostro,
a ja widzę nową twarz,
przedstaw coś jeszcze
i posłuchaj poprzednika mego.
ja czytam wszytkie wiersze na tym forum,
oraz inne z innych...
nicość, nicość, nicość,
sam tego słowa użyłem kiedyś, niedawno kogoś za nie skrytykowałem...
samotności, nadziei... jest pełno, ciężko o tym pisać...
Tak się składa, że wiem coś o tym, jak to jest, gdy stawia się pierwsze kroki, dlatego teraz piszę.
Jesteś kolejną jednostką w tłumie, piszesz kolejny wiersz.
Dla siebie, dla innych.
Ale nie każde słowa potrafią przekazać jakiś stan ducha,
najpiękniejszej poezji nikt nie uraczył przeczytać, gdyż brak dla niej słów, my staramy się tylko dążyć do doskonałości.
Sa w Twym utworze uczucia, ...ale każdy je ma,
Wiersz mną nie wstrząsnął, zresztą jak 50 innych.
Wiem, że posiadasz wrażliwość wewnętrzną,
pisz dalej,
a nuż coś wyjdzie.

Pozdrowionka,
Kai Fist

Cóż...nie przyszłam tu po to,żeby każdy chcwalił moje wiersze.
Krytyka też potrzebna.
Przyjmuję ją i uczę się dalej..

Dziękuję