*dziecko*

w nocy gdy zamykam oczy
i gdy skladam dłonie
bardzo sie boje
siebie
matko , darzyłaś mnie za każdy uśmiech
pocałunkiem
oni teraz go nienawidzą
tak bardzo sie boje o siebie moje dziecko..
ono umiera we mnie
znienawidzone przez rzeczywistość

dziekuje.
tak ..napewno strach...
miedzy innymi to rzeczywistosci.
ktorej sie boje.
jeden przyjaciel ktory rozumie

Niesamowity nastrój wprowadziłeś, kilka razy przeczytałam i oto moje wnioski:

-po pierwsze jak mówi Pelman ludzie którzy jakkolwiek narzucają Ci Twoje zachowanie to nieprzyjaciele

-po drugie mam nadzieję ,że dobrze zrozumiałam ,ale boisz się że umiera w Tobie dziecko? nie masz czego się obawiać! jesli tylko zupełnie nie zatracisz się w życiu i byciu dorosłym to chyba nie ma strachu by umarło to dziecko podobno na zawsze ono pozostaje w nas, a przyznam że uwielbiam jak się objawia...

-po trzecie wiersz jest śliczny i bardzo mi się podoba

serdecznie pozdrawiam
Natalia

Czytam go i odkrywam na nowo..... Mądry i daje do myslenia

Ladny, ale troche malo poetycki